2 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej

2 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej (fr. 2e régiment de chevau-légers lanciers de la Garde impériale), znany w skrócie jako Czerwoni lansjerzy (fr. lanciers rouges), był pułkiem kawalerii wchodzącym w skład Gwardii Cesarskiej I Cesarstwa Francuskiego.

Historia

Pułk został utworzony 13 września 1810 roku z jednostki huzarów holenderskiej Gwardii Królewskiej (Régiment de hussards de la Garde royale Hollandaise). W tym samym roku marionetkowe Królestwo Holandii (1806–1810) zostało wchłonięte przez Cesarstwo Francuskie.

Wzorował się na wcześniej utworzonym, w 1807 roku, polskim 1 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej.

Początkowo pułk składał się z 4 szwadronów i miał swoją siedzibę w Wersalu. Jego dowódcą od 1811 roku był Pierre David de Colbert-Chabanais.

Rozformowanie pułku miało miejsce w 1814 roku podczas I Restauracji Francuskiej.

Pułk został na krótko odtworzony w 1815 roku w okresie „100 dni Napoleona” i wziął udział w bitwie pod Waterloo.

Skład osobowy

1810 – 939 ludzi
1812 – 1406 ludzi
1813 – 2500 ludzi
1814 – 643 ludzi

Bibliografia

Ronald Pawly: The Red Lancers: Anatomy of a Napoleonic Regiment. Marlborough, UK: Crowood, 1998. ISBN 1-8612-6188-8. Brak numerów stron w książce.