2 Pułk Łączności (2 płącz) to jednostka łączności Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Historia pułku
2 pułk łączności miał swoją siedzibę na obszarze trzech okręgów korpusów: V, VI oraz X.
W czerwcu 1924 roku wprowadzono nową strukturę pokojową dla wojsk łączności, w wyniku czego rozformowano 3 pułk łączności oraz utworzono pułk radiotelegraficzny. Z 2 pułku wyłączono II batalion radiotelegraficzny oraz kadrę kompanii zapasowej tego batalionu. Obie te jednostki, stacjonujące w Żurawicy, włączono do pułku radiotelegraficznego. Dotychczasowy dowódca II batalionu, kpt. łącz. inż. Kazimierz Goebel, został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego, a pełniący obowiązki komendanta kadry kompanii zapasowej, por. łącz. Józef Chebda, został przeniesiony do pułku radio.
19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski, ustalił i zatwierdził 29 czerwca jako datę obchodów święta pułkowego.
Organizacja pokojowa pułku w 1923 roku
Struktura pokojowa pułku w 1923 roku obejmowała:
dowództwo pułku w Jarosławiu
V batalion telegraficzny
VI batalion telegraficzny
X batalion telegraficzny
II batalion radiotelegraficzny w Żurawicy
kadra kompanii zapasowej V batalionu telegraficznego w Krakowie
kadra kompanii zapasowej VI batalionu telegraficznego we Lwowie
kadra kompanii zapasowej X batalionu telegraficznego w Żurawicy
kadra kompanii zapasowej II batalionu radiotelegraficznego w Żurawicy
2 specjalna kompania telegraficzna
pluton lokalny telegraficzny
stacja gołębi pocztowych w Krakowie
stacja gołębi pocztowych we Lwowie
stacja gołębi pocztowych w Żurawicy
W skład dowództwa wchodziły sztab oraz sekcja administracyjno-taborowa. Dodatkowo przy dowództwie pułku działał warsztat i skład techniczny.
Dowódca pułku podlegał bezpośrednio szefowi wojsk łączności Okręgu Korpusu Nr X. Bezpośrednio pod jego dowództwem znajdowali się dowódcy batalionów telegraficznych oraz dowódca batalionu radiotelegraficznego, a także dowódcy kompanii telegraficznych specjalnych. W obszarze wyszkolenia i spraw technicznych dowódca pułku miał dwóch asystentów: oficer telegrafii oraz oficer telegrafii. W kwestiach administracyjnych, pomocnikiem dowódcy pułku był jego zastępca.
Kadry kompanii zapasowych telegraficznych i kadra kompanii zapasowej radiotelegraficznej składały się z dowództwa kadry, magazynu okręgowego, warsztatu okręgowego oraz sekcji taborowej. Każda kadra miała przydzieloną, pod względem ewidencyjnym, stałą stację gołębi pocztowych. Komendant kadry, pod względem służbowym, podlegał dowódcy okręgu korpusu, na terenie którego kadra stacjonowała, a z dowódcą pułku pozostawał w bliskim kontakcie. Dowódca pułku oraz dowódca batalionu mieli prawo do inspekcji kadry, po wcześniejszym poinformowaniu dowódcy okręgu korpusu.
Kadra 2 Pułku Łączności
Dowódcy pułku:
mjr łącz. Andrzej Stręk (p.o. 1923 – VI 1924 → dowódca I baonu)
ppłk łącz. Zenon Nosowicz (VI 1924 -IV 1929 → dowódca 3 Grupy Łączności)
ppłk łącz. Stefan Franciszek Popiel (od IV 1929)
ppłk Gustaw Ferdynand Ombach
Zastępcy dowódcy pułku:
mjr łącz. Stefan Franciszek Popiel (29 V 1923 – VI 1924 → kwatermistrz)
ppłk łącz. Zygmunt Zygmuntowicz (VI – XII 1924)
mjr / ppłk łącz. dr Józef Seruga (I 1925 – VI 1926 → szef łączności DOK V)
mjr łącz. Stefan Franciszek Popiel (1928 – IV 1929 → dowódca pułku)
ppłk łącz. Wacław Świętochowski (od VII 1929)
Kwatermistrzowie:
mjr łącz. Stefan Franciszek Popiel (od VI 1924)
Dowódcy V baonu:
kpt. łącz. Leon Antoni Wysocki (od VI 1924)
Dowódcy VI baonu:
kpt. łącz. Józef Barycki (p.o. od 29 V 1923)
Dowódcy X baonu:
kpt. łącz. Edward Wolski (1923)
Komendanci kadry kompanii zapasowej V baonu:
kpt. łącz. Wiktor Jakub Bernacki (1923)
Komendanci kadry kompanii zapasowej VI baonu:
kpt. łącz. Franciszek Maksymilian Jaeschke (1923)
Komendanci kadry kompanii zapasowej X baonu:
por. łącz. Alfred Kurmański (1923)
Oficerowie:
ppłk łącz. Teofil Mazur (nadetatowy)
mjr łącz. Stanisław Rausz (dowódca II batalionu 1927-1929)
mjr łącz. Jan Kaczmarek
mjr łącz. inż. Antoni Krzyczkowski
kpt. łącz. adiutant sztabowy Zdzisław Jarosz-Kamionka
por. łącz. Florian Cerkaski
ppor. rez. łącz. Stanisław Wajda
Odznaka pułkowa
14 lipca 1928 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski, zatwierdził wzór oraz regulamin odznaki pamiątkowej 2 płącz. Odznaka o wymiarach 40×40 mm ma formę srebrnego równoramiennego krzyża pokrytego czarną emalią. W centrum znajduje się niebieski medalion z cyfrą „2” umieszczoną w srebrnym wieńcu. Pomiędzy ramionami znajdują się srebrne błyskawice. Krzyż jest nałożony na złoconą tarczę słoneczną. Odznaka oficerska, składająca się z trzech części, została wykonana w srebrze i emaliowana. Producentem odznak byli Zjednoczeni Grawerzy z Warszawy.
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.