2 Pułk Konny gen. Drozdowskiego (ros. 2-й конный генерала Дроздовского полк) to jednostka kawalerii wojsk Białych, która brała udział w rosyjskiej wojnie domowej.
Historia
W styczniu 1918 roku na froncie rumuńskim powstał Samodzielny Korpus Rosyjskich Ochotników pod dowództwem gen. Anatolija K. Kelczewskiego. W jego skład weszła 1 Brygada, dowodzona przez płk. Michaiła G. Drozdowskiego. Po rozwiązaniu Korpusu w lutym brygada ruszyła w tzw. marsz Jassy – Don, aby połączyć się z formującą się w Nowoczerkasku Armią Ochotniczą gen. Antona I. Denikina. W ramach brygady zorganizowano Dywizjon Konny (dwa szwadrony), który został sformowany 5 marca przez rtm. Borysa A. Gajewskija. 29 kwietnia Dywizjon został przekształcony w Pułk Konny, obejmujący cztery szwadrony, pododdział karabinów maszynowych oraz saperów. 31 maja powstał 2 Pułk Konny, składający się z sześciu szwadronów, liczący około 650 żołnierzy. Od czerwca 1918 roku pułk wchodził w skład 3 Dywizji Piechoty płk. M. G. Drozdowskiego i uczestniczył w tzw. 2 Marszu Kubańskim. W sierpniu pułk został wzmocniony o kolejne trzy szwadrony kawalerii. Po ciężkich starciach z wojskami bolszewickimi, liczba żołnierzy pułku spadła w połowie stycznia 1919 roku do zaledwie około 100 osób. 22 maja, po otrzymaniu uzupełnień (posiadał sześć szwadronów), pułk został włączony do Samodzielnej Brygady Kawalerii. Od 19 czerwca do jesieni 1919 roku był częścią 2 Brygady 2 Dywizji Kawalerii. 10 października pułk zyskał nazwę 2 Pułku Konnego generała Drozdowskiego. Na początku 1920 roku, ponownie w składzie Samodzielnej Brygady Kawalerii, brał udział w tzw. marszu bredowskim w kierunku linii wojsk polskich, po czym jego żołnierze zostali internowani. 16 kwietnia na Krymie, w ramach wojsk gen. Piotra N. Wrangla, utworzono Dywizjon Konny (trzy szwadrony) z tych żołnierzy pułku, którzy przybyli statkami z Polski na Krym. 28 kwietnia dywizjon został włączony do 5 Pułku Kawalerii. 25 lipca powrócili z internowania pozostali drozdowcy-kawalerzyści, co doprowadziło do utworzenia 8 sierpnia Samodzielnego Dywizjonu Konnego generała Drozdowskiego, który liczył około 600 ludzi. W połowie listopada zostali ewakuowani z Krymu do Gallipoli.
Dowódcy
rtm. Borys A. Gajewskij (do połowy czerwca 1918 r.),
gen. Ihnatij I. Czekotowski (do sierpnia 1918 r.),
płk Szumow (do 1 stycznia 1919 r.),
płk Rumel (do 11 stycznia 1919 r.),
rtm. Pospiełow (do 10 lutego 1919 r.),
płk Borys P. Gattenberger (do 23 lutego 1919 r.),
płk Iwan G. Barbowicz (do 7 lipca 1919 r.),
płk Aleksiej G. Szapron diu Larre (do 26 listopada 1919 r.),
ppłk (płk) Dmitrij A. Siłkin (do 8 sierpnia 1920 r.),
płk Władimir A. Ambrazancew (do końca sierpnia 1920 r.),
płk Michaił A. Kobarow (do połowy listopada 1920 r.).
Bibliografia
Дроздовский и дроздовцы, 2006
Linki zewnętrzne
Struktura organizacyjna 2 Pułku Konnego generała Drozdowskiego (jęz. rosyjski)
W. M. Krawczenko „Drozdowcy w letnio-jesiennych walkach 1919 r.” (jęz. rosyjski)