2 Pułk Artylerii Lekkiej
2 Pułk Artylerii Lekkiej był jednostką artylerii w Polskim Ludowym Wojsku Polskim.
Został sformowany 19 sierpnia 1943 roku na podstawie rozkazu wydanego przez dowódcę 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR nr 95 z dnia 27 grudnia 1943.
Żołnierze pułku złożyli przysięgę 11 listopada 1943 roku w obozie sieleckim.
Sztandar, ufundowany przez społeczność Radomia, został wręczony pułkowi 11 lipca 1948 roku, po zakończeniu działań wojennych.
Działania bojowe
Pułk wchodził w skład 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego, będącej częścią 1 Armii WP.
W okresie od 12 do 23 lipca 1944 roku, pułk wspierał ogniem piechotę Armii Czerwonej w rejonie Dolska, a następnie pod Dorohuskiem. W lipcu brał udział w walkach pod Puławami, w sierpniu na przyczółku warecko-magnuszewskim, a później walczył o przyczółki w Warszawie.
Najcięższe starcia pułk stoczył w lutym 1945 roku w rejonie Podgajów i Nadarzyc.
W drugiej połowie lutego poszczególne dywizjony pułku wspierały działania 5 i 6 pułku piechoty w Borujskiem, Wierzchowie, Żabinie i Żabinku.
W pierwszych dniach marca pułk zabezpieczał natarcie 2 Dywizji Piechoty, a następnie brał udział w jej pościgu w kierunku Bałtyku. 15 marca pułk uczestniczył w obronie linii brzegowej Bałtyku, prowadząc ogień do jednostek pływających.
W operacji berlińskiej wspierał forsowanie Odry i uczestniczył w działaniach obronnych nad Ruppiner-Kanal.
Szlak bojowy pułku zakończył się 4 maja 1945 roku, kiedy to dotarł do Łaby.
Skład etatowy w okresie wojny
Dowództwo i sztab
- 3 x dywizjon artylerii
- 2 x bateria artylerii armat
- 1 x bateria artylerii haubic
- bateria parkowa
Etat przewidywał:
- liczbę żołnierzy – 1093 (w tym oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)
- sprzęt:
- 76 mm armaty – 24
- 122 mm haubice – 12
- rusznice przeciwpancerne – 12
- pistolety maszynowe – 419
- samochody – 108
- ciągniki – 24
Marsze i działania bojowe
Okres powojenny
Po zakończeniu wojny, pułk działał jako część wojsk okupacyjnych, stacjonując w Disenchen.
Po krótkim pobycie w Niemczech, powrócił do Polski i rozpoczął służbę na granicy z Czechosłowacją. Jego sztab ulokował się w Koźlu. W 1948 roku pułk stacjonował w garnizonie Radom, a w 1952 roku w Szczecinie.
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku:
- mjr Antoni Frankowski – do 13 września 1943
- mjr Curoczkin – do 20 października 1944
- ppłk Władysław Lubiński – do 2 grudnia 1944
- ppłk Michał Czyżykow
- ppłk Jakub Parchamowski – do 17 grudnia 1944
- ppłk Adam Czaplewski – do końca wojny
Oficerowie:
- Mieczysław Cygan
- Wiktor Kozak
- mjr Nikołaj Owczarow
Przekształcenia
2 pułk artylerii lekkiej → 2 pułk artylerii → 2 pułk artylerii Legionów → 2 pułk artylerii mieszanej → 2 pułk artylerii Legionów
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.
Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.