2. List Piotra

Drugi List św. Piotra

Drugi List św. Piotra [2 P] to jedna z ksiąg Pisma Świętego, której autorstwo przypisuje się św. Piotrowi. Należy do tzw. Listów Katolickich.

Ogólnie

Tradycyjnie przyjmuje się, że został on spisany przez Piotra tuż przed jego śmiercią, co datuje się na lata 64–67 po Chrystusie. Dokładni odbiorcy listu pozostają nieznani.

Liczne odniesienia do Listu św. Judy, które polegają głównie na usystematyzowaniu jego treści, świadczą o związku pomiędzy tymi dwoma listami. To z kolei sugeruje, że dokument ten mógł powstać nawet w II wieku po Chr., bowiem List św. Judy został napisany już po pokoleniu apostołów (por. Jud 17). Dodatkowo, zawarte w liście odniesienia do św. Pawła, akceptacja jego nauki oraz potępienie błędnych interpretacji jego listów (por. 2 P 3,15-16) również wskazują na późniejszą datację 2. Listu św. Piotra.

Treść

Sytuacja w kościołach stawała się coraz trudniejsza, a apostoł czuł, że jego koniec jest bliski. W związku z tym ostrzegał przed heretykami, pisząc na początku drugiego rozdziału: „Znaleźli się jednak fałszywi prorocy wśród ludu, tak samo jak wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą wśród was zgubne herezje” (2,1).

Rozdziały 1 i 3 poświęcone są jego wyjaśnieniom na temat opóźnienia paruzji. Wówczas wciąż oczekiwano na zapowiedziane „rychłe nadejście Królestwa Niebieskiego”. Apostoł tłumaczy wiernym, że nadejdzie ono na pewno, lecz Bóg nie pragnie zguby grzesznika, lecz chce, aby każdy mógł się nawrócić. Wskazuje także na inną perspektywę czasu, gdyż: „jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień” (3,8). Dlatego napomina, aby zawsze prowadzić prawdziwie chrześcijańskie życie i zachęca ich do stałej gotowości, ponieważ „jak złodziej przyjdzie dzień Pański” (3,10).

Ważna jest również jego nauka dotycząca natchnienia Pisma Świętego oraz jego interpretacja: „To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi” (1,20) UBG.

Autentyczność

Do IV wieku znajomość 2P była ograniczona, jednak w Syrii nie był on uznawany za natchniony.

Obecnie pojawiają się wątpliwości co do autorstwa tego listu, co sugerują różnice pomiędzy pierwszym a drugim listem. Niektórzy mówią nawet o „pseudoanonimowości” tego dokumentu, sugerując, że mógł on zostać napisany przez inną osobę, jednak pod nadzorem i w imieniu Piotra. Na rzecz uznania autorstwa Piotra przemawia podobieństwo do pierwszego listu oraz tradycja kościelna. Przeciwko tej tezie przemawia jednak późna datacja pisma, która znacznie wykracza poza przypuszczalny rok śmierci Apostoła.