Drugi List św. Jana
Drugi List św. Jana [2 J lub 2 Jan] to księga Nowego Testamentu, której autorstwo przypisywane jest apostołowi Janowi, znanemu również jako autor Ewangelii Jana. W podobny sposób jak w 3. Liście Jana, Jan określa siebie mianem prezbitera. List ten jest adresowany do „Wybranej Pani”, co najprawdopodobniej odnosi się do nieznanej wspólnoty chrześcijańskiej. Spośród 13 wersetów, 7 można znaleźć w 1. Liście Jana. W dokumencie tym podkreślana jest miłość braterska oraz ostrzeżenie przed „zwodzicielami”, „którzy nie uznają, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele ludzkim” (werset 7).
Autor nie ujawnia swojego imienia, lecz określa się jako „prezbiter” (starszy).
Nie ma pewnych informacji na temat miejsca i czasu powstania Listu. Przypuszcza się, że został napisany pod koniec I wieku w Efezie. Odbiorcami Listu jest wspólnota chrześcijan, której dokładna lokalizacja pozostaje nieznana, prawdopodobnie z Azji Mniejszej.
„Wybrana Pani” nie jest najprawdopodobniej pojedynczą chrześcijanką, która gości misjonarzy (jak sugerował Klemens Aleksandryjski). Zwykle przyjmuje się, że jest to symboliczne określenie Kościoła, a „dziećmi” Pani są członkowie tej wspólnoty.
Z uwagi na krótkość Listu, brak jest wczesnych świadectw potwierdzających jego kanoniczność. Dopiero w połowie III wieku został on powszechnie uznany za kanoniczny. Wątpliwości dotyczące jego kanoniczności pojawiły się ponownie w okresie reformacji, kiedy to Marcin Luter przypisał mu niższą rangę kanoniczną.
Zobacz też
Warianty tekstowe 2. Listu Jana