Druga Księga Barucha
Druga Księga Barucha to apokryficzna księga Starego Testamentu, znana również jako Apokalipsa Barucha. W syryjskim kanonie Starego Testamentu jest uznawana za księgę kanoniczną.
Jej powstanie datuje się na II wiek. Pierwotnie została napisana w języku semickim (hebrajskim lub aramejskim), a następnie przetłumaczona na grekę, a w końcu na język syryjski.
Księga ma charakter apokaliptyczny. Zawiera wizję zniszczenia Jerozolimy, którą prorok Baruch otrzymał od Boga, a następnie opisuje kolejne wizje dotyczące: przyszłości ludzi sprawiedliwych i grzesznych, przyjścia Mesjasza oraz budowy Nowego Syjonu. Utwór kończy się apokaliptycznymi listami, które Baruch wysłał do pokoleń izraelskich.
== Przypisy ==