2 Korpus Piechoty (2 KP)
Jest to związek operacyjno-taktyczny Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie
2 Korpus Piechoty został utworzony w lutym 1949 roku na podstawie rozkazu Nr 0037/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 marca 1949. Jego formowanie oparte było na kadrze zlikwidowanego Dowództwa Poznańskiego Okręgu Wojskowego (OW Nr III) oraz dwóch dywizjach piechoty (4 i 5), które znajdowały się na jego terytorium. Dowództwo oraz sztab korpusu miały swoją siedzibę w garnizonie Poznań i były podporządkowane dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego.
W 1951 roku do 2 KP włączono nowo powstałą dywizję zmechanizowaną oraz jednostki wsparcia, takie jak pułk artylerii ciężkiej i batalion saperów. Korpus zaliczany był do jednostek I rzutu operacyjnego, a dywizje piechoty wchodzące w jego skład zorganizowane były według etatów typu A, co zapewniało im wysoki poziom gotowości bojowej.
W październiku 1952 roku 2 Korpus Piechoty został przekształcony w 2 Korpus Armijny.
Struktura organizacyjna (1951)
Dowództwo i sztab – Poznań
- 4 Pomorska Dywizja Piechoty – Kalisz
- 5 Saska Dywizja Piechoty – Międzyrzecz
- 19 Dywizja Zmechanizowana – Torzym
- 112 pułk artylerii ciężkiej – Głogów
- 55 batalion saperów – Głogów
- 44 batalion łączności – Poznań
Korpus liczył etatowo 23.074 żołnierzy. W jego uzbrojeniu znajdowały się: 79 czołgów, 40 dział samobieżnych, 21 samochodów pancernych, 50 armat przeciwpancernych, 222 działa polowe, 64 armaty przeciwlotnicze oraz 286 moździerzy.
Dowódcy
gen. bryg. Stanisław Daniluk-Daniłowski (1949-1950)
gen. bryg. Wiktor Sienicki (1950-1952)
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO; Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
