2 kopiejki (1850–1860) BM

Moneta o nominale dwóch kopiejek, wyprodukowana w mennicy warszawskiej, powstała na mocy zgody cara Mikołaja I z dnia 23 stycznia 1850 r.. Zgoda ta dotyczyła wybicia w Warszawie 50 000 rubli w miedzi, przy użyciu rosyjskich stemplów oraz systemu wagowego opartego na funcie rosyjskim. W myśl definicji menniczej, z jednego puda miedzi wybijano 32 ruble. Moneta ta została zastąpiona przez monetę dwukopiejkową (1860–1863) BM, która miała zmieniony wizerunek orła na awersie.

Awers

Na awersie przedstawiono dwugłowego orła cesarstwa rosyjskiego, który nosi trzy korony. W prawej łapie orzeł trzyma miecz i berło, natomiast w lewej jabłko królewskie. Na piersi orła znajduje się tarcza herbowa z wizerunkiem Św. Jerzego, który na koniu pokonuje smoka. Wokół tarczy umieszczono łańcuch z krzyżem Św. Andrzeja. Na skrzydłach orła widnieją sześć tarcz z herbami, po lewej stronie przedstawiające Kazań, Astrachań, Syberię, a po prawej Królestwo Polskie, Krym i Wielkie Księstwo Finlandii.

Rewers

Na rewersie, w wieńcu, znajduje się nominał „2”, a poniżej napis „КОПѢЙКИ”. Poniżej umieszczono lata: 1850, 1851, 1852, 1853, 1854, 1855, 1856, 1858, 1859 lub 1860. Pod tym wszystkim widnieje znak mennicy warszawskiej – litery w cyrylicy В.М. (Варшавская Монета).

Opis

Moneta była bita w mennicy w Warszawie, wykonana z miedzi, na krążku o średnicy 28 mm i masie 10,24 grama, z gładkim rantem. Z raportów mennicy wynika, że w latach 1850–1856 oraz 1858–1860 w obieg wprowadzono 7 135 771 monet. Trudno jednak określić dokładny nakład, ponieważ w 1860 roku produkowano ją równocześnie z dwukopiejkówką (1860–1863) BM, a mennica raportowała jedynie ilość monet danego nominału, nie precyzując ich typu.

Stopień rzadkości poszczególnych roczników przedstawiono w tabeli:

Ze względu na fakt, że okres bicia monety przypada na rządy dwóch carów, w numizmatyce rosyjskiej, w zależności od roku, moneta jest klasyfikowana w dwóch odrębnych kategoriach: