2 Flota Powietrzna
2 Flota Powietrzna (niem. Luftflotte 2) stanowiła związek operacyjny lotnictwa III Rzeszy w czasie II wojny światowej, biorąc udział m.in. w agresji na Polskę.
Powstała 1 lutego 1939 roku. W trakcie inwazji na Polskę, od 10 września 1939 roku, w operacjach brała udział jedynie część jej sił, ponieważ reszta jednostek pozostawała w rezerwie przy zachodniej granicy III Rzeszy.
Podczas niemieckiej inwazji na kraje Europy Zachodniej, flota została przydzielona do Grupy Armii B, którą dowodził gen. Albert Kesselring. Po zakończeniu działań wojennych z sukcesem, 2 Flota Powietrzna została rozmieszczona na lotniskach w okupowanej Francji, Belgii i Holandii. W czasie bitwy o Anglię, prowadziła ataki na południowo-wschodnie wybrzeże Anglii, w tym na Londyn, z wcześniej wymienionych lotnisk.
Od 22 czerwca 1941 roku flota uczestniczyła w ofensywie przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Dowodzona przez feldmarszałka Alberta Kesselringa, liczyła 1680 samolotów i działała zgodnie z planem Barbarossa, współpracując z Grupą Armii Środek, która prowadziła działania w kierunku Smoleńska i Moskwy.
Dowódcy 2 Floty Powietrznej
- Hellmuth Felmy (1 lutego 1939 – 12 stycznia 1940)
- Albert Kesselring (12 stycznia 1940 – 11 czerwca 1943)
- Wolfram Freiherr von Richthofen (12 czerwca 1943 – 27 września 1944)
Struktura organizacyjna
- 4 Korpus Lotniczy
- 8 Korpus Lotniczy
- 7 Dywizja Lotnicza
- 2 Korpus Artylerii Przeciwlotniczej
- Okręg Lotniczy VI
- Okręg Lotniczy XI
- Dowództwo Lotnictwa Myśliwskiego nr 1
Przypisy
Bibliografia
Zbigniew Jankiewicz: Powstanie i upadek Luftwaffe. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1972.
Czesław Krzemiński: Wojna powietrzna w Europie w 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1983. ISBN 83-11-06862-3.