2 Dywizja Piechoty
2 Dywizja Piechoty to znacząca jednostka piechoty Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Dywizja składała się z dwóch brygad piechoty liniowej oraz jednej brygady strzelców pieszych. Każda z brygad była podzielona na dwa pułki. Sztab dywizji znajdował się w Zamościu. Wraz z 1 Dywizją Piechoty, tworzyła Korpus Piechoty Królestwa Polskiego.
Dowódcy
Lista dowódców dywizji:
- gen. dyw. Izydor Krasiński (1815–1827)
- gen. dyw. Edward Żółtowski (1827–1831)
Dowódcy brygad:
1 brygada
- gen. Edward Żółtowski (od 20 stycznia 1815 do 22 sierpnia 1826)
- gen. Franciszek Morawski (od 31 sierpnia 1826 do 30 stycznia 1831)
2 brygada
- gen. Stefan Grabowski (od 20 stycznia 1815 do 1816)
- gen. Ignacy Blumer (od lutego 1816 do 28 października 1818)
3 brygada (strzelców pieszych)
- gen. Jan Krukowiecki (od 20 stycznia 1815 do 24 października 1819)
- gen. Hipolit Falkowski (od 24 października 1819)
- gen. Franciszek Morawski (od 24 października 1819 do 31 sierpnia 1826)
- gen. Józef Czyżewski (od 12 września 1826 do 5 maja 1831)
Miejsce stacjonowania
Sztaby jednostek stacjonowały w następujących lokalizacjach:
- 1 brygada (3 i 7 pułk) – Radom i Lublin
- 2 brygada (4 i 8 pułk) – Warszawa i Pułtusk
- 3 brygada (2 i 4 pułk strzelców pieszych) – Płock i Zamość
Uzbrojenie i umundurowanie
Podstawowym uzbrojeniem piechoty były karabiny skałkowe. Początkowo używano karabinów francuskich wz. 1777 (kaliber 17,5 mm), które później zastąpiono rosyjskimi z fabryk tulskich wz. 1811 (kaliber 17,78 mm). Oprócz karabinów, żołnierze dysponowali bagnetami i tasakami (pałasze piechoty). Uzupełnieniem wyposażenia była łopatka saperska, ładownica na 40 naboi oraz pochwa na bagnet.
Umundurowanie piechura składało się z granatowej kurtki oraz białych spodni. Różne pułki miały odrębne kolory naramienników, wyłogów i kołnierzy. W użyciu były czapki czwórgraniaste. Po reformie w 1826 roku wprowadzono pantalony zapinane na guziki, a czapki czwórgraniaste zastąpiono kaszkietami z czarnymi daszkami oraz białymi sznurami. Na kaszkiecie znajdowała się blacha z orłem, numer pułku oraz ozdobny pompon.
Przypisy
Bibliografia
Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie – Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: 1978.