2 Dywizja Pancerna (III Rzesza)

2 Dywizja Pancerna

2 Dywizja Pancerna (niem. 2. Panzer-Division) to niemiecka jednostka pancerna, która brała udział w II wojnie światowej. Wzięła udział w agresji na Polskę, Belgię, Francję, Jugosławię, Grecję oraz w ataku na Związek Radziecki.

Historia

Dywizja została utworzona na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935 roku w Würzburgu. W 1938 roku miała stanowić awangardę podczas inwazji na Austrię, jednak z powodu problemów logistycznych zabrakło dla niej paliwa. Po zajęciu Austrii, jednostka została przeniesiona do Wiednia.

W 1939 roku dywizja uczestniczyła w agresji na Polskę jako część XVIII Korpusu Górskiego 14 Armii. W rejonie miejscowości Toporzysko, Skawa i Bystra żołnierze dywizji zastrzelili polskiego jeńca. Jeden z żołnierzy 2 DP, wyrażając ogólną pogardę dla Polaków, stwierdził 9 września 1939 roku: „Moim zdaniem [polski] rząd powinien trafić na szubienicę. To po prostu szaleństwo walczyć przeciwko naszej przewadze, a ich naród nawet nie wie, o co.”

Po zakończeniu działań w Polsce, dywizja została przeniesiona na zachód i weszła w skład XIX Korpusu 12 Armii. W ramach tej armii brała udział w walkach we Francji w maju i czerwcu 1940 roku, prowadząc atak przez Belgię w kierunku Dunkierki. Następnie została wycofana do Niemiec.

W wrześniu 1940 roku dywizja została przeniesiona do okupowanej Polski, gdzie stacjonowała do lutego 1941 roku. W marcu 1941 roku znów weszła w skład 12 Armii i została przeniesiona do Rumunii, a następnie jako część XVIII Korpusu wzięła udział w inwazji na Jugosławię i Grecję. Atak przeprowadzono z terytorium Bułgarii. Po zakończeniu działań w Grecji dywizja została przeniesiona najpierw do okupowanej Polski, a następnie na południe Francji.

W październiku 1941 roku dywizja weszła w skład 4 Grupy Pancernej i uczestniczyła w walkach w ramach Grupy Armii Środek podczas ataku na Związek Radziecki, biorąc udział w bitwie pod Moskwą. Od tamtej pory walczyła na froncie wschodnim aż do grudnia 1943 roku, biorąc udział w bitwach pod Smoleńskiem, Orłem i Kijowem.

W styczniu 1944 roku dywizja została przeniesiona do Francji, gdzie odbywało się jej przeformowywanie. Po rozpoczęciu lądowania aliantów we Francji, dywizja weszła w walki przeciwko wojskom inwazyjnym w składzie Grupy Pancernej „West”. Następnie walczyła w północnej Francji jako część 7 Armii.

W grudniu 1944 roku dywizja weszła w skład 5 Armii Pancernej i uczestniczyła w ofensywie w Ardenach. W marcu 1945 roku jednostka została wycofana z walk i przeniesiona do Plauen, gdzie została uzupełniona i zreorganizowana. Pozostała tam do końca II wojny światowej, kapitulując w maju 1945 roku przed wojskami amerykańskimi.