2 Dywizja Flak (niem. 2. Flak-Division) to niemiecka jednostka artylerii przeciwlotniczej, która działała w czasie II wojny światowej.
Historia
Jednostka została założona 1 lipca 1938 roku jako Luftverteidigungskommando Leipzig (Dowództwo Obrony Powietrznej Lipsk). Już 1 sierpnia 1938 roku jej nazwa została zmieniona na Luftverteidigungskommando 2, a następnie 1 września 1941 roku na 2. Flak-Division.
Do końca 1941 roku dywizja stacjonowała w Lipsku oraz pobliskich miastach, zapewniając ochronę przeciwlotniczą całemu regionowi. W styczniu 1942 roku jednostka została zmotoryzowana i wysłana na front wschodni, gdzie przyłączyła się do Grupy Armii Północ. Jej pułki nie tylko walczyły przeciwko lotnictwu, ale także używały dział 8,8 cm Flak 18 do zwalczania sowieckich czołgów.
We wrześniu 1944 roku dywizja została przeniesiona do Trewiru w zachodnich Niemczech. Wzięła udział w ofensywie ardeńskiej, a także w walkach w regionie Eifel oraz pod Kolonią. Ostatecznie poddała się siłom alianckim 17 kwietnia 1945 roku.
Skład bojowy dywizji (1942)
- 41 pułk Flak (Flak-Regiment 41)
- 151 pułk Flak (Flak-Regiment 151)
- 164 pułk Flak (Flak-Regiment 164)
- 122 lotnicza kompania łączności (Luftnachrichten-Abteilung 122)
- dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Dowódcy dywizji
- Oberst (później Generalleutnant) Walter Feyerabend od lipca 1938;
- Generalleutnant Heinrich Burchard od 10 kwietnia 1940;
- ponownie Walter Feyerabend od 1 lipca 1941;
- Generalleutnant Oskar Bertram od 1 września 1941;
- kolejny raz Walter Feyerabend od 12 stycznia 1942;
- Generalleutnant Heino von Rantzau od 3 lutego 1942;
- Generalleutnant Alfons Luczny od 1 października 1943;
- Oberst Fritz Laicher od 15 listopada 1944 do kapitulacji;
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9. Brak numerów stron w książce