2 cm Fliegerabwehrkanone 38
2 cm Fliegerabwehrkanone 38 to niemieckie, holowane, automatyczne działo przeciwlotnicze o kalibrze 20 mm. Armata ta została opracowana w zakładach Mauser poprzez modyfikację wcześniejszego modelu 2 cm Flak 30. Konstruktorzy zdołali zwiększyć teoretyczną szybkostrzelność z 280 do 420 strzałów na minutę, a także poprawić ogólną niezawodność działa. Dalsze podniesienie szybkostrzelności okazało się niemożliwe, ponieważ zarówno armaty 2 cm Flak 30, jak i 2 cm Flak 38 były zasilane z 20-nabojowych magazynków pudełkowych. Armata 2 cm Flak 38 weszła do służby w niemieckich siłach zbrojnych pod koniec 1940 roku.
W trakcie działań bojowych okazało się, że zwiększona szybkostrzelność poprawiła skuteczność działek kal. 20 mm, jednak wciąż pozostawała na niezadowalającym poziomie. Pociski o kalibrze 20 mm miały zbyt małą ilość materiału wybuchowego, co uniemożliwiało poważne uszkodzenie samolotu przy pojedynczych trafieniach. W związku z tym uznano, że konieczne jest dalsze zwiększenie szybkostrzelności. Umożliwiło to stworzenie poczwórnie sprzężonej armaty 2 cm Flakvierling 38.
Oprócz wersji holowanej, 2 cm Flak 38 był również wykorzystywany jako uzbrojenie w samobieżnych działach Flakpanzer I oraz Flakpanzer 38(t). Stanowił także bazę do budowy armaty przeciwlotniczej 2 cm Geb.Fla.K.38, przeznaczonej dla piechoty górskiej.
Armata 2 cm Flak 38 była automatyczną bronią zasilaną nabojem zespolonym 20 × 139 mm. Posiadała łoże kołowe, które podczas strzelania osadzano na trzech podnośnikach śrubowych.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975. Brak numerów stron w książce.
- Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes & Noble Books, 1998, s. 166. ISBN 0-7607-1022-8.