2 Ciężka Brygada Saperów

Jest to związek taktyczny jednostek inżynieryjno-saperskich ludowego Wojska Polskiego.

Zarys historii

Jednostka została utworzona w maju 1951 roku w Kazuniu, na podstawie 2 Pułku Saperów, jako oddział rezerwowy Naczelnego Dowództwa WP w razie konfliktu zbrojnego. Jej powstanie było częścią realizacji Planu zamierzeń organizacyjnych WP na lata 1951-1952, który miał na celu przyspieszenie rozbudowy armii w odpowiedzi na napiętą sytuację międzynarodową po rozpoczęciu wojny koreańskiej. W 1955 roku, po ustanowieniu Układu Warszawskiego, brygada pełniła rolę jednostki frontowej, będąc w dyspozycji dowódcy Frontu Polskiego. W 1972 roku 2 Ciężka Brygada Saperów została przekształcona w 2 Brygadę Saperów, zachowując swój status brygady frontowej.

Struktura organizacyjna (1952)

W skład struktury organizacyjnej wchodziły:

Dowództwo i sztab
Dwa bataliony saperów, z których każdy składał się z trzech kompanii saperów
Specjalny batalion saperów, obejmujący dwie kompanie saperów oraz kompanię czołgów specjalnych (z trałami przeciwminowymi)
Batalion szkolny
Kompania techniczna
Kompania minowania
Kompania rozpoznawcza
Parks przeprawowy
Plutony: łączności, samochodowy, transportowy i gospodarczy

Stan etatowy

Łączna liczba żołnierzy wynosiła 1222, w tym: 117 oficerów, 283 podoficerów oraz 822 szeregowych. Dodatkowo zatrudnionych było 35 pracowników cywilnych.

Sprzęt

W arsenale jednostki znajdowały się:

Park przeprawowy TMP – 1
Kuter BMK – 6
Półślizgowiec NKŁ – 3
Kafar składany RMK – 2
Czołg z trałem – 10
Koparka uniwersalna – 1
Samochody – 103

Zobacz też

Jednostki inżynieryjno-saperskie Wojska Polskiego

Bibliografia

Jerzy J. Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie, Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005, ISBN 83-88089-67-6. Brak numerów stron w książce.

Jerzy J. Kajetanowicz, Wojsko Polskie w Układzie Warszawskim 1955-1990. Brak numerów stron w książce.