2 Brygada Karabinów Maszynowych – jednostka piechoty Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W grudniu 1919 roku, w wyniku rozmów atamana Symona Petlury z Józefem Piłsudskim, naczelnym wodzem wojsk polskich oraz naczelnikiem państwa, uzyskano zgodę na tworzenie ukraińskich formacji wojskowych na terenie Polski.
Zarządzeniem dowódcy 1 Dywizji Karabinów Maszynowych nr 1 z 14 września, w rejonie Tłumacza rozpoczęto formowanie 2 Brygady Karabinów Maszynowych na bazie 2 Zapasowej Brygady Strzelców. Proces reorganizacji obejmował przekształcenie dotychczasowego 3 Żelaznego zbiorczego kureń strzelców i 7 Chersońskiego zapasowego kureń strzelców w 3 kureń karabinów maszynowych, a 6 zapasowego kureń strzelców w 4 kureń. Dodatkowo, 2 zapasowy pułk artylerii został przekształcony w 2 baterię artylerii, a 2 zapasowy oddział konny w półsotnię konną brygady. Prace organizacyjne planowano zakończyć do 25 września. W pierwszej połowie października Armia URL przeprowadziła mobilizację, a brygada uzyskała uzupełnienia w postaci 622 żołnierzy.
Po podpisaniu przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października ukraińskie wojska musiały prowadzić działania zbrojne samodzielnie.
27 października 2 Brygada Karabinów Maszynowych dotarła na front i zajęła przydzielony odcinek. 11 listopada, w trakcie ofensywy bolszewików, brygada została zmuszona do wycofania się na granicę rumuńską. Po przekroczeniu granicy w Rumunii, jednostka została rozbrojona i internowana. Ukraińscy żołnierze trafili do obozów w Braszowie, Oradei i Fagarasie. 10 sierpnia 1921 roku, w wyniku połączenia 1 Dywizji Karabinów Maszynowych z 5 Chersońską Dywizją Strzelców, 2 Brygada Karabinów Maszynowych, która znalazła się w izolacji na terytorium Rumunii, została przekształcona w samodzielną brygadę piechoty. Oficjalnie istniała do września 1923 roku, kiedy to, w związku z zamknięciem ostatniego obozu dla internowanych, została rozwiązana.
Struktura organizacyjna
Organizacja brygady w październiku 1920:
- dowództwo i sztab
- półskotnia konna
- 3 kureń karabinów maszynowych
- 4 kureń karabinów maszynowych
- bateria artylerii
- intendentura brygady
Żołnierze oddziału
Przypisy
Bibliografia
Jacek Legieć: Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w kampanii polsko-bolszewickiej 1920 r.. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-529-3.
Janusz Odziemkowski, Andrij Rukkas: Polska – Ukraina 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 2017. ISBN 978-83-64708-29-9.
Andrij Rukkas: Razem z Wojskiem Polskim. Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 roku. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej–Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-843-9.
Sebastian Szajdak: Polsko–ukraiński sojusz polityczno–wojskowy w 1920 roku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005. ISBN 83-7399-132-8.