2 Brygada Jazdy

2 Brygada Jazdy (2 BJ)

2 Brygada Jazdy (2 BJ) to znacząca jednostka jazdy Wojska Polskiego w okresie II RP.

Formowanie i walki

W lutym 1919 roku, Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego podjęło decyzję o formowaniu związków taktycznych kawalerii. Jako pierwsza powstała 1 Brygada Jazdy, dowodzona przez ppłk. Belinę-Prażmowskiego, w ramach grupy „Bug” pod dowództwem generała Jana Romera. W marcu, na bazie Grupy Zaniemeńskiej, zorganizowano 2 Brygadę Jazdy, której dowódcą początkowo miał być gen. Józef Lasocki, jednak ostatecznie funkcję tę objął płk Obuch-Woszczatyński. 2 BJ została włączona w skład Frontu Litewsko-Białoruskiego pod dowództwem gen. Szeptyckiego.

W maju 1919 roku, Ministerstwo Spraw Wojskowych, we współpracy z Naczelnym Dowództwem, zaplanowało utworzenie pięciu brygad jazdy, w tym 2 Brygady Jazdy, która składała się z 4. i 10. pułku ułanów oraz 15. pułku ułanów, sformowanego na bazie dywizjonu jazdy kresowej, a także 2 dywizjonu artylerii konnej.

Brygada została sformowana w połowie 1919 roku w Grupie Operacyjnej płk. Władysława Sikorskiego.

W trakcie działań wojennych, 2 BJ operowała w składzie: 3., 4., 10. pułku oraz baterii 2 dak. Od kwietnia 1920 roku jednostka ta podlegała dowódcy 1 Armii, a od sierpnia 1920 wchodziła w skład Grupy Operacyjnej Dolnej Wisły.

Na linii demarkacyjnej brygada działała w rejonie Głębokiego.

Wiosną 1921 roku, na bazie 2 Brygady Jazdy w DOK II, powstała II Brygada Jazdy, z dowództwem zlokalizowanym w Równem.

Mapy walk brygady

Struktura organizacyjna

Żołnierze brygady

Dowódcy brygady:

  • płk Stanisław Rawicz-Dziewulski (14 IV – )
  • gen. ppor. Józef Lasocki
  • tyt. gen. ppor. Zdzisław Kostecki (25 IX 1919 – 6 IX 1921)
  • płk Stefan Strzemieński (wrzesień – grudzień 1920)

Oficerowie brygady:

  • Adam Fryszberg

Struktura organizacyjna

Organizacja w październiku 1920 roku:

  • Dowództwo 2 Brygady Jazdy
  • 4 pułk Ułanów Zaniemeńskich (był w składzie 2 BJ także we wrześniu 1919)
  • 10 pułk Ułanów Litewskich (w strukturze 2 BJ od 1919 do III 1920)
  • 3/4 dywizjonu artylerii konnej (była od 26 VIII 1920)

Przypisy

Bibliografia

  • Stefan Bayer: Zarys historii wojennej 4-go pułku Ułanów Zaniemeńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Henryk Buszyński: Zarys historii wojennej 10-go pułku Ułanów Litewskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • „Księga jazdy polskiej”, pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint, Bellona Warszawa 1993.
  • Mirosław M. Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-823-X, OCLC 69505837. Brak numerów stron w książce.
  • Władysław Łubieński: Zarys historii wojennej 4-go dywizjonu artylerii konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
  • Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921-1939. Warszawa: Wydawnictwo Crear, 1992. ISBN 83-900345-0-7.
  • Dowódcy dywizji i brygad jazdy/kawalerii…
  • Lech Wyszczelski: Wojsko Polskie w latach 1918–1921. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2006. ISBN 83-89729-56-3.

Zostań naszym fanem!

Pomóż nam się rozwijać! Polub nas na Facebooku! i śledź nas na X!