2 batalion saperów (2 bsap)
2 batalion saperów (2 bsap) to samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Batalion został sformowany w Sielcach nad Oką na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR nr 1 z dnia 19 sierpnia 1943 jako część 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. W dniu 11 listopada 1943, w obozie w Sielcach, żołnierze batalionu złożyli przysięgę. Na mocy rozkazu ND WP nr 105 z 4 kwietnia 1946 batalion został odznaczony orderem wojennym Virtuti Militari V klasy.
Obsada personalna
Dowództwo batalionu w czasie wojny:
- Dowódca batalionu – kpt. Wacław Pietkiewicz (od 10.1943 do końca wojny)
- Szef sztabu – por. Wasyl Markiewicz (08.1943 do końca wojny)
- Z-ca d-cy ds. liniowych – kpt. Stanisław Maculewicz (01.1945 do końca wojny)
- Z-ca d-cy ds. polityczno-wychowawczych:
- por. Władysław Krawczyk
- ppor. Ehrlich (08.1944 do 02.1945)
- por. Władysław Zygadło (02.1945 do końca wojny)
Dowódcy batalionu:
- kpt. Wacław Pietkiewicz
- Leonid Griaznow
- Zenon Plemieniak
- Roman Kliś
Struktura organizacyjna
Etat 04/506:
- Dowództwo i sztab
- 3 x kompanie saperów
- 3 x plutony saperów
- Drużyna zaopatrzenia
- Kwatermistrzostwo
- Magazyn techniczny
- Drużyna gospodarcza
W batalionie znajdowało się:
- Żołnierzy – 254 (w tym oficerów – 33, podoficerów – 44, szeregowych – 177)
- Sprzęt:
- Samochody – 3
- Łodzie MN – 1
Marsze i działania bojowe
Wszystkie dyslokacje batalionu w trakcie wojny odbywały się w ramach działań 2 DP. Działania rozpoczął w czasie marszu dywizji na front przez Chełm – Lublin w rejonie Puław, zabezpieczając przemarsz jednostek 2 DP. Następnie operował pod Dęblinem i Puławami oraz na przyczółku warnecko-magnuszewskim. Zabezpieczał także działania dywizji podczas walk na przyczółkach warszawskich w rejonie Żoliborza. Brał udział w operacji warszawskiej oraz w walkach na Wale Pomorskim w rejonie Nadarzyc i Mirosławca. Organizował przeprawę jednostek dywizji podczas forsowania Odry, a następnie Starej Odry i Haweli. Szlak bojowy batalionu zakończył się nad Łabą.
Okres powojenny
W składzie wojsk okupacyjnych batalion stacjonował w Disenchen. Po krótkim pobycie w Niemczech powrócił do kraju i rozpoczął służbę na granicy polsko-czechosłowackiej, gdzie jego sztab stacjonował w Koźlu. Jesienią 1945 roku jednostka została przeniesiona do garnizonu Kielce. W 1949 batalion został przeniesiony z Puław do Sandomierza, zajmując koszary przy ulicy Mickiewicza 49. W 1951 jednostka powróciła do Kielc, do koszar przy ulicy Prostej.
Na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP nr 0210/Org. z 5 października 1955, dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego rozformował 2 Batalion Saperów. Jednocześnie, na podstawie rozkazu MON nr 0068/Org. z 25 października 1955, przemianowano 77 batalion saperów z Rybnika na 2 batalion saperów, który przejął pieczęcie, kronikę oraz tradycje 2 bsap z Kielc.
Rozkazem MON 0026/Org. z 4 września 1956 rozformowano 2 Dywizję Piechoty z Częstochowy, co również skutkowało rozformowaniem 2 batalionu saperów z Rybnika.
Przypisy
Bibliografia
- Karol Dideńko: Wojska inżynieryjno-saperskie LWP 1943-1945 (organizacja i działania bojowe). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 4, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
- Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.