1seg (jap. ワンセグ wansegu) to standard przesyłu naziemnej telewizji cyfrowej, radia oraz danych, przeznaczony dla urządzeń mobilnych, stosowany w Japonii. Pierwsza eksperymentalna transmisja miała miejsce w 2005 roku, natomiast oficjalne wprowadzenie odbyło się 1 kwietnia 2006 roku. Telefony z możliwością odbioru tego sygnału zaczęła wprowadzać na rynek firma KDDI jesienią 2005.
Cyfrowa transmisja naziemna (Terrestrial digital broadcast) ISDB-T w Japonii została zaprojektowana w taki sposób, że każdy kanał jest podzielony na 13 pasm (z dodatkowym pasmem służącym do oddzielania kanałów). Sygnał HDTV zajmuje 12 pasm, a 13. pasmo jest przeznaczone do nadawania sygnału dla urządzeń mobilnych. Stąd pochodzi nazwa '1seg’ (jeden segment).
Strona techniczna
System 1seg przesyła pakiety wideo skompresowane przy użyciu kodeka H.264 oraz audio kodowane w formacie AAC+SBR, wewnątrz strumienia transportowego MPEG-2. Podobnie jak ISDB-T, 1seg korzysta z modulacji QPSK oraz kodowania korekcyjnego FEC o wydajności 2/3 i 1/4. Całkowita przepływność systemu wynosi 416 kbps. Maksymalna rozdzielczość obrazu to 320×240 pikseli, a przepływność wideo waha się od 220 do 320 kbit/s. Sygnał audio, kodowany zgodnie z AAC+SRB, ma przepływność od 48 do 64 kbit/s. Istnieje także możliwość przesłania dodatkowych danych przy użyciu BML (EPG, serwisy interaktywne itp.); na to przeznaczone jest 10-100 kbit/s.
W standardzie nie uwzględniono kontroli dostępu ani zabezpieczeń przed kopiowaniem, jednak każdy producent ma możliwość ograniczenia funkcji nagrywania. Na przykład, odbiornik W33SA pozwala na nagrywanie jedynie do wewnętrznej pamięci, a nie umożliwia nagrywania na zewnętrznej pamięci miniSD.