19 Samodzielna Armia Obrony Powietrznej
To związek operacyjny Sił Zbrojnych ZSRR.
Zmiany organizacyjne
19 Samodzielna Armia Obrony Powietrznej została rozformowana 1 kwietnia 1993 roku. Część sprzętu oraz uzbrojenia została przekazana Gruzji.
Na podstawie pozostałych jednostek armii oraz tych, które wcześniej stacjonowały w Polsce, utworzono 4 Armię Lotniczą i Obrony Powietrznej, której sztab mieścił się w Rostowie nad Donem. W 2010 roku armia ta obejmowała jednostki lotnicze oraz siły obrony powietrznej na terenie Północno-Kaukaskiego Okręgu Wojskowego. Dysponowała (w 2010 roku) 62 bombowcami Su-24, 103 samolotami szturmowymi Su-25, 30 myśliwcami Su-27, 105 myśliwcami MiG-29, 30 samolotami rozpoznawczymi Su-24MR, 72 śmigłowcami bojowymi Mi-24, 10 śmigłowcami desantowo-transportowymi Mi-26, 4 śmigłowcami Mi-6, 104 śmigłowcami transportowymi Mi-8 oraz kompleksami obrony powietrznej S-300P.
Struktura organizacyjna
W latach 1991–1992:
- dowództwo – Tbilisi
- 359 eskadra lotnictwa transportowego – Tbilisi
- 386 eskadra śmigłowców Mi-24 – Baku
- korpusy i dywizje OP:
- 14 Amurski Korpus Obrony Powietrznej – Tbilisi
- 51 Korpus Obrony Powietrznej – Rostów
- 96 Dywizja Obrony Powietrznej – Poti
- 10 Dywizja Obrony Powietrznej – Wołgograd
- 97 Lwowska Dywizja Obrony Powietrznej – Baku
- lotnictwo myśliwskie OP:
- 50 pułk lotnictwa myśliwskiego – Nososanaja
- 82 pułk lotnictwa myśliwskiego – Nososanaja
- 83 pułk lotnictwa myśliwskiego – Rostów
- 166 pułk lotnictwa myśliwskiego – Marneuli
- 171 pułk lotnictwa myśliwskiego – Gudauta
- 209 pułk lotnictwa myśliwskiego – Priwołżskij
- 393 pułk lotnictwa myśliwskiego – Astrachań
- 529 pułk lotnictwa myśliwskiego – Gudauta
- 562 pułk lotnictwa myśliwskiego – Krymsk
W 2010 roku:
- dowództwo – Rostów nad Donem
- 51 Korpus Obrony Powietrznej
- 1 Mieszana Dywizja Lotnictwa
Przypisy
Bibliografia
Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.