19 Pułk Piechoty
19 Pułk Piechoty był oddziałem piechoty w Armii Księstwa Warszawskiego.
Powstał w 1812 roku na Żmudzi, w miejscowości Rosień.
Od 13 lipca 1812 roku dowództwo nad pułkiem sprawował pułkownik Konstanty Tyzenhaus, a jego zastępcą był major Pawłowski. Dowódcami batalionów zostali Radwan, Rymiński i Górski.
19 Pułk Piechoty uczestniczył w obronie Modlina w 1813 roku.
Po abdykacji Napoleona, car Aleksander I zgodził się na repatriację polskich oddziałów do kraju, które miały być podstawą do stworzenia Wojska Polskiego pod kierownictwem wielkiego księcia Konstantego. 13 czerwca 1814 roku pułkowi wyznaczono miejsce koncentracji w Płocku.
Niemniej jednak pułk nie został odtworzony, ponieważ etat armii Królestwa Polskiego przewidywał jedynie 12 pułków piechoty. Nowe pułki piechoty zaczęto formować dopiero po rozpoczęciu powstania listopadowego. W dniu 10 stycznia 1831 roku dyktator gen. Józef Chłopicki wydał rozkaz, który zobowiązywał władze wojewódzkie do organizowania tych jednostek. W województwie mazowieckim powstał 1 Pułk Województwa Mazowieckiego, który później został przemianowany na 19 pułk piechoty liniowej.
Przypisy
Bibliografia
- Szymon Askenazy, Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807–1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.