19 Dywizja Strzelecka
To związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej oraz Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
Historia
Została utworzona 21 lipca 1922 roku w Tambowie, na bazie jednostek wydzielonych z Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. W wrześniu 1939 roku, z jej podstawy, powstały trzy nowe dywizje: 120 Dywizja Strzelecka, 149 Dywizja Strzelecka oraz nowa 19 Dywizja Strzelecka, która została utworzona z 55 pułku strzeleckiego. W ramach 24 Armii Frontu Zachodniego pod dowództwem generała G. Żukowa, wzięła udział w bitwie pod Jelnią. W okresie od 20 lipca do 29 sierpnia 1941 roku, w trakcie nieustannych ataków na pozycje 2 Grupy Pancernej, poniosła straty odpowiadające całemu etatowemu stanowi osobowemu, które wyniosły 11 359 żołnierzy i oficerów (zabitych, rannych i zaginionych).
Dywizja brała również udział w obronie Moskwy, operacji rżewsko-wiaziemskiej, operacji rżewsko-syczewskiej, trzeciej bitwie o Charków, operacji jasko-kiszyniowskiej, operacji belgradzkiej oraz operacji debreczyńskiej.
Struktura organizacyjna
W czerwcu 1941 roku, struktura dywizji obejmowała:
- 32 pułk strzelecki
- 282 pułk strzelecki
- 315 pułk strzelecki
- 90 pułk artylerii
- 103 pułk artylerii haubic
- dywizjon przeciwpancerny
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- batalion rozpoznawczy
- batalion saperów
- inne służby
Przypisy
Bibliografia
Robert Michulec. Bitwa o Jelnię. „Technika Wojskowa Historia”. 6, 2018. Warszawa: Magnum X Sp. z o.o.