19 Dywizja Polowa Luftwaffe
19 Dywizja Polowa Luftwaffe (niem. 1 Luftwaffe Feld Division) została utworzona na terenie Niemiec 1 marca 1943 roku. W listopadzie 1943 roku, podobnie jak inne dywizje polowe Luftwaffe, zmieniła nazwę na 19 Feld Division (L) i została przydzielona do sił lądowych.
Początkowo dywizja stacjonowała w krajach okupowanych, a jej pierwszym miejscem stacjonowania była Chartres we Francji. Od 1 listopada 1943 roku była ulokowana w Middelburgu, a następnie w holenderskim Walcheren. 1 czerwca 1944 roku przemianowano ją na 19 Dywizję Szturmową Luftwaffe (19. Luftwaffen-Sturm-Division) i wysłano na front włoski. Dywizja walczyła krótko w ramach Grupy Armii C, ponosząc tak ciężkie straty, że została wycofana do Danii i rozwiązana 15 sierpnia 1944 roku. Resztki jej sił zostały przekazane formowanej 19 Dywizji Grenadierów Ludowych.
Struktura organizacyjna dywizji
Skład bojowy dywizji w 1943 roku obejmował:
- 37 pułk strzelców Luftwaffe
- 38 pułk strzelców Luftwaffe
- 45 pułk strzelców Luftwaffe
- 19 polowy batalion artylerii Luftwaffe
- 19 polowa kompania cyklistów Luftwaffe
- 19 polowy batalion przeciwpancerny Luftwaffe
- 19 polowy batalion inżynieryjny Luftwaffe
- 19 polowa kompania łączności Luftwaffe
- 19 polowe dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe Luftwaffe
Dowódcy dywizji
W skład dowództwa dywizji wchodzili:
- Generalmajor Gerhard Bassenge (od 1 marca 1943)
- Generalleutnant Hermann Plocher (30 czerwca 1943)
- Generalleutnant Erich Baeßler (od 1 listopada 1943)
- Oberst Albert Henze (od czerwca 1944)
Przypisy
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
Leksykon Wehrmachtu. Luftwaffen-Feld-Division 19. [dostęp 2018-01-27].