19 Dywizja Flak

19 Dywizja Flak (niem. 19. Flak-Division) to niemiecka jednostka artylerii przeciwlotniczej, która działała w czasie II wojny światowej.

Historia

Jednostka została powołana do życia 15 sierpnia 1942 roku na Sycylii, wykorzystując zasoby VII Brygady Flak. Wkrótce potem została przeniesiona do Libii, gdzie wspierała siły niemiecko-włoskie atakujące Egipt. Po przeprowadzeniu amerykańsko-brytyjskiej operacji desantowej we francuskiej Afryce Północnej (znanej jako Operacja Torch), dywizja została przeniesiona do Tunezji, aby zapewnić ochronę przeciwlotniczą 5 Armii Pancernej. Jej pododdziały stawiały czoła nie tylko lotnictwu nieprzyjaciela, ale również używały dział 8,8 cm Flak 18 do zwalczania czołgów. W maju 1943 roku jednostka dostała się do niewoli.

Dywizję odbudowano 23 czerwca 1943 roku w Grecji. W grudniu 1944 roku wycofała się z Dubrownika, a w kwietniu 1945 roku działała w rejonie Zagrzebia. Szlak bojowy zakończyła, poddając się Amerykanom 8 maja 1945 roku w Dolnej Styrii.

Skład bojowy dywizji

Afryka, 1943

102 pułk Flak (Flak-Regiment 102)
114 pułk Flak (Flak-Regiment 114)
134 pułk Flak (Flak-Regiment 135)
dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe

Grecja, 1944

91 pułk Flak (Flak-Regiment 91)
201 pułk Flak (Flak-Regiment 201)
66 pułk Flak (Flak-Regiment 66)
58 pułk Flak (Flak-Regiment 58) – na Krecie
139 lotniczy batalion łączności

Dowódcy dywizji

Generalleutnant Heinrich Burchard od 6 sierpnia 1942;
Generalleutnant Gotthard Frantz od 21 grudnia 1942 do kapitulacji 13 maja 1943;
Generalmajor Paul Pavel od 1 listopada 1943 do końca wojny;

Bibliografia

Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9. Brak numerów stron w książce.
Leksykon Wehrmachtu