181 Dywizja Piechoty
181 Dywizja Piechoty (niem. 181. Infanterie-Division) to niemiecka jednostka wojskowa z okresu II wojny światowej, która została sformowana na podstawie rozkazu z dnia 1 grudnia 1939 roku, w ramach 7. fali mobilizacyjnej, w Brunszwiku, w IX Okręgu Wojskowym.
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna w grudniu 1939 roku
W grudniu 1939 roku dywizja składała się z:
- 334. pułku piechoty,
- 349. pułku piechoty,
- 222. dywizjonu artylerii lekkiej.
Struktura organizacyjna w styczniu 1940 roku
W styczniu 1940 roku struktura dywizji została rozszerzona o:
- 334., 349. i 359. pułk piechoty,
- 222. pułk artylerii,
- 222. batalion pionierów,
- 222. oddział rozpoznawczy,
- 222. oddział przeciwpancerny,
- 222. oddział łączności,
- 222. polowy batalion zapasowy.
Struktura organizacyjna w kwietniu 1944 roku
W kwietniu 1944 roku struktura dywizji obejmowała:
- 334. pułk fizylierów,
- 359. i 363. pułk grenadierów,
- 222. pułk artylerii,
- 222. batalion pionierów,
- 181. batalion fizylierów,
- 222. oddział przeciwpancerny,
- 222. oddział łączności,
- 222. polowy batalion zapasowy.
Dowódcy
- Generalleutnant Peter Bielfeld – 1 XII 1939 – 10 I 1940;
- Generalleutnant Kurt Woytasch – 10 I 1940 – 1 III 1942;
- Generalleutnant Friedrich Bayer – 1 III 1942 – 24 III 1942;
- Generalleutnant Hermann Fischer – 24 III 1943 – 1 X 1944;
- Generalleutnant Eugen Bleyer – 1 X 1944 – 9 V 1945;
Bibliografia
- Konecki Tadeusz, Skandynawia w Drugiej Wojnie Światowej; Warszawa 2003; ISBN 83-05-13270-6;
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht, 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
- Tamelander Michael, Zetterling Niklas, Inwazja na Norwegię 1940; Warszawa 2008, ISBN 978-83-11-11089-2;