17 Pułk Piechoty (PSZ)

17 Pułk Piechoty (17 pp) – jednostka piechoty Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.

Formowanie

Formowanie pułku rozpoczęło się 8 września 1941 roku, kiedy to do Tockoje dotarło 10 oficerów oraz 2431 podoficerów i szeregowych. Następnego dnia do „3 Pułku Marszowego” przydzielono 47 oficerów. 17 września do pułku dołączyło 687 żołnierzy. Tego samego dnia, poprzez losowanie, ustalono numerację pułków piechoty 6 Dywizji Piechoty, a 3 Pułk Marszowy otrzymał nazwę „17 Pułku Piechoty”. Na koniec listopada 1941 roku pułk otrzymał zimowe umundurowanie (brytyjskie), jednak nie otrzymał broni, a jedynie wypożyczono niewielką ilość sprzętu z pułków 5 Dywizji Piechoty w celu pełnienia służby wartowniczej i szkoleniowej.

W dniach 5 i 6 oraz 15 i 16 lutego 1942 roku pułk przegrupował się do Yakkabogʻ w Uzbekistanie. Obszar, który wskazano jako garnizon, okazał się malaryczny. Dodatkowo w jednym z batalionów pułku wybuchła epidemia tyfusu plamistego. Po dotarciu na miejsce pułk rozpoczął intensywne szkolenie.

Na Bliskim Wschodzie

W dniach 18-22 sierpnia, wspólnie z innymi jednostkami 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty, pułk został przewieziony koleją do Krasnowodska. Następnego dnia, na pokładzie statku „Żdanow”, przepłynął przez Morze Kaspijskie. 24 sierpnia wyokrętował się w Pahlewi w Iranie. Po przeprowadzeniu dezynsekcji oraz wydaniu nowych tropikalnych mundurów, żołnierze osiedlili się w obozie na plaży nadmorskiej.

Od 5 do 8 września pułk był transportowany samochodami przez Kazwin, Hamadan i Kermanszach do Chanakinu w Iraku, gdzie rozpoczął szkolenie zgodnie z regulaminami brytyjskimi, początkowo na poziomie batalionu, a później pułku.

W Chanakin miały miejsce dwa istotne wydarzenia w historii pułku. Pierwszym z nich było święto 6 Dywizji Piechoty oraz przybycie generała Wilsona, dowódcy 10 Armii Brytyjskiej, pod którego komendą znajdowała się Armia Polska na Wschodzie. Podczas jego wizyty, po mszy, odbyła się defilada oddziałów, która zakończyła się ogniskiem żołnierskim. Drugim wydarzeniem była wizyta ministra Caseya, który przybył do pułku w związku z inspekcją. Wyniki kontroli okazały się pomyślne dla jednostki.

Pod koniec września I batalion pułku został przeniesiony do Quizil Ribat, a w drugiej połowie października dołączyły do niego pozostałe pododdziały. W tym czasie przeprowadzono reorganizację pułku. Z dniem 1 listopada 1942 roku 17 Pułk Piechoty został rozwiązany, a na jego miejsce sformowano 17 batalion strzelców.

Skład organizacyjny

Struktura organizacyjna opierała się na etatach wojennych dywizji piechoty Armii Czerwonej.

Dowództwo i sztab

  • pluton sztabowy
  • kompania łączności
  • 3 bataliony piechoty
  • 3 kompanie piechoty po 3 plp
  • pluton moździerzy 82 mm
  • kompania ckm
  • bateria armat 76 mm
  • bateria armat 45 mm
  • pluton moździerzy 120 mm
  • kompania km plot
  • kompania saperów
  • kompania sanitarna
  • kompania przewozowa
  • pluton przeciwgazowy
  • warsztaty techniczne

Żołnierze pułku

Dowódca pułku

  • mjr Mieczysław Baczkowski (11 IX 1941– 23 II 1942)
  • ppłk Jan Pawlik (do 27 III 1942)
  • ppłk dypl. Andrzej Hytroś (21 IV – 1 XI 1942)

Szef sztabu – mjr Mieczysław Baczkowski

Dowódca I batalionu – kpt. Aleksander Matusiewicz

Dowódca II batalionu – mjr Józef Cader

Dowódca III batalionu – kpt. Michał Pieślak

Przypisy

Bibliografia

  • Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. T. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939–1945 Zeszyt nr 13 Materiały Uzupełniające do Księgi Chwały Piechoty Polskiej. Londyn: 1973.
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Zbigniew Dunin-Wilczyński: Wojsko Polskie w Iraku. 1942-1943. Warszawa: Muzeum Niepodległości, 2004. ISBN 83-900727-2-6.
  • Zbigniew Wawer: Znowu w polskim mundurze. Armia Polska w ZSRR sierpień 1941 – marzec 1942. Warszawa: Zbigniew Wawer Frod. Film. i Międzynarodowa Szkoła Menadżerów sp.z.o.o., 2001. ISBN 83-86891-71-8.
  • Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.