17 Pułk Artylerii Pancernej (17 papanc)
Jest to jednostka wojsk pancernej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu Nr 0045/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 maja 1951 roku oraz rozkazu Nr 0026/Org. dowódcy Okręgu Wojskowego Nr IV z 22 kwietnia 1952 roku, powstał 17 pułk artylerii pancernej. Ustalono, że formowanie jednostki zakończy się 1 grudnia 1952 roku.
Pułk został zorganizowany w garnizonie Żagań, w kompleksie koszarowym przy ulicy Szosa Żarska, na bazie batalionu artylerii pancernej 8 pułku czołgów. W skład jednostki weszło 757 żołnierzy oraz 12 pracowników cywilnych, a organizacja została oparta na etacie Nr 5/85. Pułk był częścią 11 Dywizji Zmechanizowanej.
Zgodnie z rozkazem Nr 0025/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 kwietnia 1957 roku, batalion został rozformowany do 15 sierpnia 1957 roku.
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna pułku artylerii pancernej według etatu Nr 5/85 z dnia 3 marca 1951 roku obejmowała:
- dowództwo,
- 1 batalion artylerii pancernej,
- 2 batalion artylerii pancernej (skadrowany),
- batalion czołgów ciężkich,
- batalion fizylierów,
- kompania technicznego zaopatrzenia,
- pluton saperów.
Na mocy rozkazu Nr 0056/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 września 1955 roku, pułk przeszedł reorganizację i przekształcił się w 36 Batalion Czołgów i Artylerii Pancernej. Proces ten zakończono 20 grudnia 1955 roku. Nowa jednostka została zorganizowana według etatu Nr 5/167, z liczbą 519 wojskowych oraz 11 pracowników cywilnych, przy zachowaniu numeru jednostki „2555”.
Struktura organizacyjna batalionu czołgów i artylerii pancernej Dywizji Zmechanizowanej typu A według etatu Nr 5/167 z 19 września 1955 roku obejmowała:
- dowództwo,
- 1 kompania czołgów średnich,
- 2 kompania czołgów średnich,
- 1 kompania dział pancernych,
- 2 kompania dział pancernych (skadrowana),
- kompania piechoty zmotoryzowanej,
- bateria przeciwlotnicza,
- pluton łączności,
- pluton saperów,
- pluton transportowo-gospodarczy,
- drużyna rozpoznawcza,
- drużyna rozpoznania chemicznego,
- drużyna regulacji ruchu.
Przypisy
Bibliografia
Wiesław W. Chłopek: 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Żary: Wydawnictwo „Chroma”, 2005, ISBN 83-922412-3-1, OCLC 69492866. Brak numerów stron w książce.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003. ISBN 83-88542-53-2. OCLC 830528040.