17 Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego
17 Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego to polska formacja wojskowa z okresu napoleońskiego.
Pod koniec zimy 1812 roku miała miejsce nowa reorganizacja Armii Księstwa Warszawskiego, która bezpośrednio dotyczyła przygotowań do drugiej wojny polskiej.
Wojsko polskie nie funkcjonowało jako jedna spójna struktura. W ramach Wielkiej Armii utworzono V Korpus pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego.
Właśnie w ramach V Korpusu powstała 17 Dywizja, którą dowodził generał Jan Henryk Dąbrowski.
Struktura organizacyjna
Dowódca dywizji: gen. Jan Henryk Dąbrowski
Sztab:
Szef sztabu: płk Cedrowski
W skład sztabu wchodziło 26 żołnierzy, w tym 20 oficerów.
Oddziały:
- 1 Brygada Piechoty – gen. Edward Żółtowski
- 1 pułk piechoty
- 6 pułk piechoty
- 2 Brygada Piechoty – gen. Czesław Pakosz
- 14 pułk piechoty
- 17 pułk piechoty
- Brygada Jazdy – gen. Tadeusz Tyszkiewicz
- 1 pułk strzelców konnych
- 15 pułk ułanów
Brygada Jazdy, wspólnie z innymi brygadami jazdy dywizji, utworzyła później Dywizję Jazdy, której dowództwo powierzono gen. Michałowi Ignacemu Kamieńskiemu.
Przypisy
Bibliografia
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Poznań: Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-52-1.
- Bronisław Gembarzewski, Szymon Askenazy: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807-1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.