17 Brygada Artylerii
17 Brygada Artylerii to związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego funkcjonujący w okresie II Rzeczypospolitej.
Na początku istniała jako 3 Brygada Artylerii Wojsk Wielkopolskich.
Brygada artylerii w II RP składała się przeciętnie z około 40 oficerów oraz 950 żołnierzy, którzy zajmowali się obsługą dział, łącznością i karabinami maszynowymi. W jej arsenale znajdowało się około 30 dział polowych kal. 75 mm, około 8 dział kal. 105 mm, około 30 karabinów maszynowych oraz około 1000 karabinów.
Na dzień 1 maja 1920 roku brygada dysponowała 36 działami polowymi oraz 2 działami ciężkimi.
W skład taboru brygady wchodziło około 230 wozów oraz około 20 kuchni polowych.
Skład pod koniec 1919 roku
- 17 pułk artylerii polowej, który składał się z 8 baterii (3 bateria znajdowała się w głębi kraju)
- I dywizjon 17 pułku artylerii ciężkiej – również w głębi kraju
Przypisy
Bibliografia
Igor Błagowieszczański, Artyleria Wojska Polskiego w latach 1918-1939, Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (71), Warszawa 1974, s. 203-250.
Roman R. Łoś, Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069. Brak numerów stron w książce
Janusz Odziemkowski, Piechota polska w wojnie z Rosją bolszewicką 1919-1920, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adam”, 2010, ISBN 978-83-7072-650-8.