Bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej typ A nr 17 to pododdział artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego w II RP.
Nie była ona częścią pokojowej struktury organizacyjnej wojska. Została zmobilizowana zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” w dniu 24 sierpnia 1939 roku przez 7 dywizjon artylerii przeciwlotniczej z Poznania, aby wesprzeć 17 Dywizję Piechoty, w której brała udział w kampanii wrześniowej.
1 września 1939 roku bateria prowadziła ostrzał niemieckich samolotów nad Gnieznem. 4 września w rejonie Turku zestrzeliła 7 maszyn Luftwaffe. 9 września zabezpieczała pozycje artylerii 17 DP. W nocy z 12 na 13 września przemaszerowała na trasie Modlin-Skotniki-dwór Ktery. 16 września była w rejonie Rybna, a następnego dnia, w okolicy Białej Góry, została rozbita. Łącznie zestrzeliła 8 niemieckich samolotów i wielokrotnie wspierała obronę przed atakami czołgów.
Obsada personalna baterii:
- dowódca – kpt. Wiktor Borodzicz (ranny 16 IX)
- oficer zwiadowczy – ppor. rez. Józef Meissner
- dowódca 1 plutonu – ppor. rez. Mieczysław Gnat
- dowódca 2 plutonu – ogn. pchor. Stefan Prus
- dowódca 3 plutonu – kpr. pchor. rez. Marian Barthel de Weydenthal
- dowódca 4 plutonu – plut. pchor. rez. Florentyn Łangowski
- szef baterii – ogn. Kazimierz Grabarczyk
Bibliografia:
Stanisław Truszkowski, Działania artylerii przeciwlotniczej w wojnie 1939 r. Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 2 (84), Warszawa 1978, s. 212-236.