17 Armia
17 Armia (ros. 17-я армия) to ogólnowojskowy związek operacyjny Armii Czerwonej podczas II wojny światowej.
Formacja ta została utworzona w lipcu 1940 roku w Zabajkalskim Okręgu Wojskowym na podstawie rozkazu z 21 czerwca 1940, korzystając z jednostek 1 Grupy Armijnej. 15 września 1941 roku włączono ją do Frontu Zabajkalskiego, gdzie pozostawała w gotowości bojowej.
Armia uczestniczyła w operacji chingano-mukdeńskiej, w trakcie której dotarła do Zatoki Liaotuńskiej. W walkach z japońską Armią Kwantuńską zdobyła Tapanszan.
W okresie lipca-sierpnia 1946 roku została rozformowana w Zabajkalsko-Amurskim Okręgu Wojskowym.
Dowódcy armii
- komkor Gieorgij Żukow (do maja 1940),
- gen. por. Pawieł Kuroczkin (maj 1940 – kwiecień 1941),
- gen. por. Prokofij Romanienko (maj 1941 – maj 1942),
- gen. mjr Anton Gastiłowicz (maj 1942 – listopad 1943),
- gen. por. Aleksiej Daniłow (od listopada 1943 do końca wojny).
Struktura organizacyjna
Skład w sierpniu 1945 roku:
- 209 Dywizja Strzelecka
- 278 Dywizja Strzelecka
- 284 Dywizja Strzelecka
- dwa bataliony czołgów, szereg jednostek artyleryjskich, inżynieryjnych oraz innych.
Przypisy
Bibliografia
Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2007. ISBN 978-83-05-13506-1.
Siergiej Sztemienko: Sztab generalny w latach wojny. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1969.