169 Dywizja Strzelecka
169 Dywizja Strzelecka (ros. 169-я стрелковая дивизия) to jednostka taktyczna piechoty wchodząca w skład Armii Czerwonej.
Wzięła udział w kampanii wrześniowej jako część 17 Korpusu Strzeleckiego. Po przemieszczeniu do 55 Korpusu Piechoty brała udział w obronie terytoriów ZSRR, które w 1941 roku były atakowane przez siły III Rzeszy oraz jej sojuszników.
Pod dowództwem pułkownika Fiodora Wieriewkina, 169 Dywizja Strzelecka uczestniczyła w walkach o Białystok. Zdobycie tego miasta 27 lipca 1944 roku oznaczało koniec niemieckiej okupacji. W tamtym czasie dywizja była częścią 41 Korpusu Piechoty z 3 Armii.
Struktura organizacyjna
W 1939 roku dywizja składała się z:
- 434 pułku strzeleckiego
- 556 pułku strzeleckiego
- 680 pułku strzeleckiego
- 370 pułku artylerii lekkiej
- 342 pułku artylerii haubic
- 160 dywizjonu przeciwpancernego
- dywizjonu artylerii przeciwlotniczej
- 152 batalionu rozpoznawczego
- 171 batalionu saperów
- 159 batalionu łączności
- 258 batalionu medyczno-sanitarnym
- kompanii przeciwchemicznej
- 100 batalionu transportowego
- piekarni polowej
- stacji poczty polowej
Dowódcy dywizji
- płk Nikołaj Nikitin (w 1939 roku)
- gen. mjr Iwan Turunow
- płk Fiodor Wieriewkin
Przypisy
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitler uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.