168 Dywizja Piechoty (niem. 168. Infanterie-Division) to niemiecka jednostka wojskowa z czasów II wojny światowej, która brała udział w inwazji na Związek Radziecki, prowadząc działania głównie przeciwko Armii Czerwonej.
Formowanie i walki
Dywizja została utworzona na podstawie rozkazu z 1 grudnia 1939 roku, w ramach 7. fali mobilizacyjnej w rejonie Görlitz w VIII Okręgu Wojskowym. Od lipca 1940 roku stacjonowała na terenach okupowanej Polski. Od 22 czerwca 1941 roku brała udział w ataku na Związek Radziecki, angażując się w walki z Armią Czerwoną broniącą Kijowa. W 1943 roku dywizja poniosła znaczne straty pod Biełgorodem podczas odwrotu z rejonu Kurska. Po okrążeniu pod Czerkasami została rozbita, a nieliczne oddziały, które zdołały się wydostać z okrążenia, dołączyły do 1 Armii Pancernej.
Na terenach okupowanej Polski dywizja została odbudowana, jednak jedynie do poziomu grupy bojowej. W 1945 roku, w wyniku ofensywy prowadzonej przez Armię Czerwoną, została zniszczona podczas walk na przyczółku baranowsko-sandomierskim od 12 stycznia. Nieliczne pozostałości wycofały się na Śląsk. Żołnierze 168 DP poddali się Armii Czerwonej w maju 1945 roku w Kłodzku.
Dowódcy dywizji
gen. por. Wolf Boysen: 11 XII 1939 – 11 I 1940;
gen. por. Hans Mundt: 11 I 1940 – 8 VII 1941;
gen. por. Dietrich Kraiss: 8 VII 1941 – 9 III 1943;
gen. por. Walter Charles de Beaulien: 9 III 1943 – 1 XII 1943;
gen. por. Werner Schmidt-Hammer: 1 XII 1943 – 8 IX 1944;
gen. mjr Karl Anders: 8 IX 1944 – 9 XII 1944;
gen. por. Werner Schmidt-Hammer: 9 XII 1944 – 6 I 1945;
płk Maximilian Rosskopf: 6 I 1945 – 19 II 1945;
gen. por. Werner Schmidt-Hammer: 19 II 1945 – 8 V 1945
Struktura organizacyjna
Stan w grudniu 1939 roku:
- 417. i 429. pułk piechoty, 248. dywizjon artylerii lekkiej;
Stan w styczniu 1940 roku:
- 417., 429. i 442. pułk piechoty, 248. pułk artylerii, 248. batalion pionierów, 248. oddział rozpoznawczy, 248. oddział przeciwpancerny, 248. oddział łączności, 248. polowy batalion zapasowy;
Stan w listopadzie 1943 roku:
- 223. grupa dywizyjna (385. i 425. grupa pułkowa), 417. i 442. pułk grenadierów, 248. pułk artylerii, 248. batalion pionierów, 168. dywizyjny batalion fizylierów, 248. oddział przeciwpancerny, 248. oddział łączności, 248. polowy batalion zapasowy;
Stan w lipcu 1944 roku:
- 385., 417. i 442. pułk grenadierów, 248. pułk artylerii, 248. batalion pionierów, 168. dywizyjny batalion fizylierów, 248. oddział przeciwpancerny, 248. oddział łączności, 248. polowy batalion zapasowy;
Przypisy
Bibliografia
Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe, Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
Paul Carell, Operacja „Barbarossa”, Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110. Brak numerów stron w książce.
Tadeusz Sawicki, Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim czerwiec 1944-maj 1945 (struktura), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, ISBN 83-01-06556-7, OCLC 834793737. Brak numerów stron w książce.