Moździerz 160 mm wz. 1943
Moździerz 160 mm wz. 1943 to ciągniony moździerz o kalibrze 160 mm, stworzony w ZSRR.
Prace nad jego konstrukcją prowadził zespół pod przewodnictwem inżyniera I. Tiewierowskiego. Broń ta była częścią wyposażenia Wojska Polskiego. Kluczowe elementy moździerza to: lufa, gładkościenna kołyska z komorą zamkową, płyta oporowa oraz łoże, które pełniło funkcję dwukołowego podwozia. Moździerz ciągnięty był przez samochód, przy pomocy zaczepu umieszczonego na końcu lufy. Ładowanie odbywało się od wlotu lufy, która mogła być opuszczona do poziomu i w tym położeniu zablokowana. Równoważenie lufy ułatwiał odciążacz sprężynowy. W komorze zamkowej znajdował się mechanizm odpalający zamka, którego kulista pięta opierała się w gnieździe płyty oporowej. Do celowania używano celownika MPM–44. Koła moździerza były uresorowane, przy czym sprężyny były wyłączane podczas strzelania.
Przypisy
Bibliografia
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 149–150. ISBN 83-86028-01-7.