16 Samodzielny Pułk Czołgów
Był to oddział pancerny ludowego Wojska Polskiego, który powstał wiosną 1951 roku na podstawie „Planu zamierzeń organizacyjnych na lata 1951-1952”. Jego siedzibą był Szczecin.
Struktura pułku
- dowództwo i sztab
- sześć kompanii czołgów średnich
- batalion artylerii pancernej
- dwie kompanie dział pancernych
- kompania technicznego zaopatrzenia
- plutony: łączności i saperów
Uzbrojenie pułku obejmowało: 63 czołgi średnie T-34/85 oraz 18 dział pancernych.
W grudniu 1952 roku nastąpiła zmiana etatu, w wyniku której liczba kompanii czołgów średnich została zredukowana do trzech, a liczba kompanii dział pancernych do jednej. Wówczas ogólna liczba podstawowego sprzętu bojowego wyniosła 30 czołgów oraz 5 dział pancernych.
W składzie 12 Dywizji
Pod koniec 1954 roku jednostka zmieniła nazwę na 16 pułk czołgów i artylerii pancernej i została włączona do struktur 12 Dywizji Piechoty.
W 1967 roku przemianowano go na 25 Drezdeński pułk czołgów średnich. Jednostka została rozformowana 31 grudnia 1990 roku.
Przeformowania
- 16 samodzielny pułk czołgów
- 16 pułk czołgów
- 16 pułk czołgów i artylerii pancernej
- 25 Drezdeński pułk czołgów średnich
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Dariusz Faszcza: Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005. ISBN 83-11-10131-0. Brak numerów stron w książce.
Jerzy Kajetanowicz. Związki taktyczne i oddziały polskich wojsk pancernych i zmechanizowanych w latach 1945–1970. Zmiany organizacyjne. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 2 (144), 2007. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-8157.