16 Dywizja Strzelców
16 Dywizja Strzelców to związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej, który działał w okresie wojny domowej w Rosji oraz wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Dywizja została sformowana wiosną 1918 roku w rejonie Tambowa.
Na dzień 1 sierpnia 1920 roku, w stanie bojowym dywizja liczyła 6437 żołnierzy, w tym 4747 piechoty. W jej uzbrojeniu znajdowały się 132 ciężkie karabiny maszynowe oraz 42 działa.
20 września 1920 roku, tuż przed rozpoczęciem bitwy nad Niemnem, dywizja, wraz z 11 Dywizją Strzelców, znajdowała się w I rzucie 15 Armii dowodzonej przez Augusta Korka i obsadzała linię Świsłoczy.
Dowódcy dywizji
- Wasilij Kikwidze (31 maja 1918 – 11 stycznia 1919)
- Samuił Miedwiedowski (13 stycznia – 3 marca 1919)
- Robert Ejdeman (4 marca – 1 sierpnia 1919)
- Samuił Miedwiedowski (2 maja 1919 – 17 maja 1922)
Struktura organizacyjna
Skład dywizji w sierpniu 1920 roku przedstawiał się następująco:
- 46 Brygada Strzelców
- 136 pułk strzelców
- 137 pułk strzelców
- 138 pułk strzelców
- 47 Brygada Strzelców
- 139 pułk strzelców
- 140 pułk strzelców
- 141 pułk strzelców
- 48 Brygada Strzelców
- 142 pułk strzelców
- 143 pułk strzelców
- 144 pułk strzelców
Przypisy
Bibliografia
Józef Moszczeński: Rosyjski plan bitwy nad Wisłą w 1920. W: Izabela Borańska-Chmielewska (projekt): Polskie zwycięstwo dla wolności Europy; księga pamiątkowa arma virumque cano; 100-lecie bitwy warszawskiej 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy; Centralna Biblioteka Wojskowa, 2020. ISBN 978-83-955800-5-5.
Materiały do historii wojny 1918-1920 r. T. I/1 Bitwa Warszawska – Bitwa nad Bugiem 27 VII – 7 VIII 1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1935.
Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.