154 Dywizja Piechoty
154 Dywizja Piechoty (niem. 154. Infanterie-Division) to niemiecka jednostka z okresu II wojny światowej, która brała udział w starciach z Armią Czerwoną oraz prowadziła działania antypartyzanckie na terenach polskich.
Historia i szlak bojowy
Dywizja została utworzona 26 sierpnia 1939 roku jako Kommandeur der Ersatztruppen IV, a następnie 10 listopada 1939 roku przekształcona w 154 Dywizję Zapasową (Division Nr. 154). 15 września 1942 roku zmieniono jej status na 154 Dywizję Rezerwową (154 Reserve-Division), a jednostkę przeniesiono do rejonu Łańcuta w Polsce. W marcu 1944 roku część dywizji została wysłana na front wschodni, a następnie, w lipcu i sierpniu, walczyła na okupowanych terenach Ukrainy, Białorusi i Polski. W ramach operacji Sturmwind I oraz Sturmwind II uczestniczyła w walkach z oddziałami partyzantki polskiej i radzieckiej, które broniły się, m.in. w Lasach Janowskich i Puszczy Solskiej. Jesienią 1944 roku dywizja została wycofana z frontu i zreorganizowana w 154 Dywizję Szkoleniową (154. Feldausbildungs-Division). Ostatecznie, 11 lutego 1945 roku, przekształcono ją w 154 Dywizję Piechoty (154. Infanterie-Division), która została rozbita pod Oderbergiem w kwietniu 1945 roku. Większość żołnierzy zginęła lub trafiła do niewoli radzieckiej.
Dowódcy dywizji
- gen. por. Arthur Boltze (od 27 września 1939),
- gen. mjr. Franz Landgraf (od 1 maja 1942),
- gen. por. Friedrich Altrichter (od 31 maja 1942),
- gen. por. Alfred Thielmann (od 20 kwietnia 1944),
- gen. por. Friedrich Altrichter (od 19 grudnia 1944 do kwietnia 1945).
Struktura organizacyjna
Skład w listopadzie 1939:
- 4., 233., 255., 256. pułki piechoty,
- 4. zapasowy pułk artylerii,
- 4. zapasowy batalion obserwatorów artyleryjskich,
- 10. zapasowy batalion rozpoznawczy,
- 1. zapasowy batalion mostowy,
- 24. zapasowy batalion inżynieryjny,
- 4. zapasowy batalion transportowy,
- 4. zapasowy batalion kierowców.
Skład w październiku 1944:
- 562., 563., 564. szkolne pułki grenadierów,
- 1054. batalion artylerii oraz oddziały dywizyjne.
Skład w marcu 1945:
- 562., 563. i 564. pułk grenadierów,
- 1054. pułk artylerii,
- 1054. batalion pionierów,
- 1054. oddział przeciwpancerny.
Przypisy
Bibliografia
- Zygmunt Mańkowski: Między Wisłą a Bugiem 1939-1944. Studium o polityce okupanta i postawach społeczeństwa. Lublin: 1978.
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.