Armata 15,2 cm M/37 (Kustartilleripjäs)
Armata nadbrzeżna 15,2 cm M/37, zaprojektowana przez firmę Bofors w 1937 roku, miała kaliber 152 mm. Szwedzkie dowództwo planowało, że będzie ona uzupełniać manewrowe baterie nadbrzeżne złożone z armat o mniejszym kalibrze. Ze względu na długą i zróżnicowaną linię brzegową Szwecji, obok stacjonarnych baterii nadbrzeżnych, zastosowano również mobilne rozwiązania. Choć konstrukcja tej broni była podobna do dział artylerii polowej, charakteryzowała się większym ciężarem i ograniczoną mobilnością. Tego typu rozwiązania nie mogły być łatwo zaadaptowane w innych warunkach brzegowych. Armaty te pozostawały w służbie obrony szwedzkiego wybrzeża aż do połowy lat 80. XX wieku. Produkcja tych dział miała miejsce w latach 1941–1944, a ich integracja z nowoczesnymi systemami kierowania ogniem sprawiała, że były one groźne do samego końca.
Podstawowe dane taktyczno-techniczne armaty
Masa armaty: 14800 kg
Kąt podniesienia: 0 – 45°
Kaliber: 152 mm
Długość lufy: 653,6 cm
Szybkostrzelność: 5-6 strzałów na minutę
Masa pocisku: 46 kg (w zależności od typu)
Amunicja:
- nabój rozdzielnego ładowania;
- Masa ładunku miotającego: 4,8 – 12,9 kg
- pociski odłamkowo-burzące – Spränggranat m/33 oraz m/36;
- pociski przeciwpancerne – Stålgranat m/39, m/40
Prędkość wylotowa pocisku: 825 m/s
Zasięg maksymalny: 23000 metrów
Obsługa: 15 osób
Informacje dodatkowe
Armata ta była zbyt mało mobilna, aby skutecznie wspierać własne wojska w działaniach manewrowych, jednak doskonale realizowała swoje zadania jako armata nadbrzeżna. Jej konstrukcja przypominała typowe działo polowe, a lufa była osadzona na dwukołowej lawecie, co umożliwiało jej przemieszczenie na krótkie odległości. W przypadku dłuższych marszów konieczne było demontowanie lufy do transportu. W skład wyposażenia działa wchodziła specjalna lora do przewozu lufy oraz holowany dźwig do montażu i demontażu lufy. Czas potrzebny do osiągnięcia gotowości bojowej z marszu wynosił około dwóch godzin.
Bibliografia
Miesięcznik Raport Wojska Technika Obronność nr 11/2006 str. 78