150 Rezerwowy Pułk Piechoty (150 pp rez.)
150 Rezerwowy Pułk Piechoty (150 pp rez.) był oddziałem piechoty Wojska Polskiego.
Nie był on częścią pokojowej struktury Wojska Polskiego, lecz jednostką zaplanowaną do utworzenia w ramach osłony mobilizacji, począwszy od 1926 roku. Mobilizującą jednostką był 50 pułk piechoty. Planowano, że pułk składać się będzie z dwóch batalionów granicznych Korpusu Ochrony Pogranicza oraz jednego czynnego batalionu piechoty. Ostatnim z tych pododdziałów mógł być III/50 pp, który był detaszowany w Sarnach. Dowództwo pułku prawdopodobnie organizowane było przez Dowództwo 5 Brygady Ochrony Pogranicza, które wówczas stacjonowało w miejscowości Łachwa. Po zakończeniu formowania, pułk miał zostać włączony do 27 Dywizji Piechoty. Z obszarów, w których miały stacjonować pododdziały piechoty i KOP, zaplanowane do składania pułku, wynika, że oddział miał działać na obszarze przypisanym inspektorowi armii, generałowi dyw. Kazimierzowi Sosnkowskiemu, który miał objąć stanowisko dowódcy Armii „Polesie”.
Organizacja 150 pp (rez.) w 1926
- Dowództwo pułku
- III/50 pp w Sarnach
- 18 Batalion Graniczny w Rokitnie
- 2 Batalion Graniczny w Bereźnem
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Prochwicz, Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, cz. II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (150), Warszawa 1994
Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
Rajmund Szubański, Plan operacyjny „Wschód”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08313-4