15 Dywizja Lotnictwa Bombowego (15 DLB) to jednostka taktyczna lotnictwa bombowego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Dywizja została utworzona na podstawie rozkazu Nr 0036/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 kwietnia 1951 roku, a jej sformowanie miało zostać zakończone do 1 sierpnia 1951 roku na lotnisku w Malborku. W skład dywizji weszły: 7 i 33 pułk lotnictwa bombowego, 68 kompania łączności oraz 48 Ruchome Warsztaty Remontowe Lotnictwa.
Z dniem 11 grudnia 1951 roku, na mocy rozkazu Nr 0096/Org. Ministra Obrony Narodowej, wprowadzono nową organizację 15 DLB, która została rozszerzona o 35 Pułk Lotnictwa Bombowego, sformowany do 1 grudnia 1952 roku na lotnisku w Inowrocławiu. W dniach 3–4 kwietnia 1952 roku, w związku z planowanym przezbrojeniem w odrzutowe samoloty bombowe IŁ-28, dywizja została przeniesiona na lotnisko w Bydgoszczy. Pierwsze osiem bombowców Ił-28 wylądowało na tym lotnisku 31 października 1952 roku. W kwietniu 1953 roku dwa pułki (7 i 33) zostały przetransportowane z Bydgoszczy na lotnisko w Bemowie. Niedługo potem, 35 plb został przeniesiony z Inowrocławia do Przasnysza, a 7 i 33 plb z Bemowa do Modlina. W maju 1954 roku 35 plb z Przasnysza również trafił do Modlina. Dnia 22 lipca 1955 roku samoloty dywizji uczestniczyły w defiladzie lotniczej nad Warszawą. W 1956 roku dywizja została włączona w skład 3 Korpusu Lotnictwa Mieszanego, a po jego rozwiązaniu w 1957 roku, znalazła się w strukturach Lotnictwa Operacyjnego. W lipcu 1957 roku 7 plb został przeniesiony z Modlina na lotnisko Powidz. W 1958 roku rozformowano 35 plb, a jego samoloty przekazano do 7 plb w Powidzu oraz do 33 plb w Modlinie. W 1963 roku dywizja została rozformowana. Na podstawie 7 plb utworzono 7 Brygadę Lotnictwa Bombowego, a 33 plb przekształcono w pułk lotnictwa rozpoznania operacyjnego.
Struktura dywizji w 1953 roku
Dowództwo 15 Dywizji Lotnictwa Bombowego (JW 1969)
7 pułk lotnictwa bombowego (JW 1462)
33 pułk lotnictwa bombowego (JW 1974)
35 pułk lotnictwa bombowego (JW 2942)
68 kompania łączności (bez numeru)
48 Ruchome Warsztaty Remontowe (bez numeru)
Stan bojowy i uzbrojenie
W momencie powstawania dywizja liczyła około 1000 żołnierzy. Początkowo była uzbrojona w samoloty bombowe TU-2 oraz Pe-2, których etatowo było 99 (po 33 sztuki w każdym pułku). W 1952 roku do uzbrojenia wprowadzono odrzutowe samoloty bombowe typu IŁ-28. Każdy z pułków dysponował 20 samolotami bojowymi, a łączna liczba samolotów w dywizji wynosiła 61.
Samoloty posiadały następujące numery taktyczne:
- 7 plb – od 1 do 20,
- 33 plb – od 21 do 40,
- 35 plb – od 41 do 60.
Dowódcy dywizji
płk pil. Władimir Gawriłow (1951-1953)
ppłk pil. Stanisław Tarczyński (1953-1954)
ppłk pil. Julian Paździor (1954-1959)
ppłk pil. Jerzy Łagoda (1960-1963)
Przypisy
Bibliografia
Tadeusz T. Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Warszawa: „Ulmak”, 2002, ISBN 83-87226-29-7, OCLC 831089471. Brak numerów stron w książce.