15 Dywizja Kawalerii
15 Dywizja Kawalerii (ros. 15-я кавалерийская дивизия) była jednostką kawalerii Armii Czerwonej w okresie wojny domowej w Rosji oraz wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Dywizja została utworzona w 1919 roku z kubańskich Kozaków. Działała na Froncie Zachodnim jako część III Korpusu Kawalerii pod dowództwem Gaja Dimitriewicza Gaja. W dniach 5–6 lipca 1920 przeprowadziła udany zagon na Swięciany. Podczas bitwy o Grodno 23 lipca zaskoczyła tyły grupy generała Żeligowskiego, co zmusiło ją do wycofania się. Dywizja walczyła również w rejonach Łomży, Nowogrodu oraz Ostrołęki. Od 14 do 17 sierpnia bezskutecznie próbowała zdobyć Włocławek i przekroczyć Wisłę. W trakcie odwrotu utrzymywała zwartość i w ostatnich starciach przełamywała polskie linie obronne. W okolicy Kolna trzykrotnie atakowała pozycje 14 Dywizji Piechoty, ponosząc przy tym znaczne straty. 26 sierpnia dywizja przekroczyła granicę Prus Wschodnich i została internowana.
W dniu 1 lipca 1920 roku dywizja liczyła 995 szabel, 19 ciężkich karabinów maszynowych oraz 8 armat.
Dowódcy dywizji
W.I. Matuzenko
Struktura organizacyjna
Stan na dzień 1 sierpnia 1920 roku:
- dowództwo dywizji
- 85 pułk kawalerii
- 86 pułk kawalerii
- 88 pułk kawalerii
- 89 pułk kawalerii
- 90 pułk kawalerii
- szwadron techniczny
- dywizjon artylerii konnej
Przypisy
Bibliografia
Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek, Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920, Koszalin 1990.
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
Władysław Sikorski: Nad Wisłą i Wkrą. Studium do polsko-rosyjskiej wojny 1920 roku (reprint). Warszawa: Wydawnictwo 2 Kolory Sp.z o.o., 2015. ISBN 978-83-64649-16-5.