15 cm schweres Infanteriegeschütz 33

15 cm schweres Infanteriegeschütz 33 (sIG 33)

15 cm schweres Infanteriegeschütz 33 (sIG 33) to niemieckie ciężkie działo piechoty, które miało swoje zastosowanie w czasie II wojny światowej. Było również wykorzystywane w różnych niemieckich pojazdach samobieżnych. Początkowo zamontowano je na podwoziu czołgu PzKpfw I, tworząc pojazd oznaczony jako sIG 33 (Sf). Ta wersja jednak okazała się mało stabilna i podczas strzału pojazd czasami przewracał się do tyłu, co skłoniło do używania cięższych podwozi czołgów, takich jak PzKpfw II (sIG 33B Sfl) oraz PzKpfw III. Wersja oparta na podwoziu PzKpfw IV – Sturmpanzer IV – korzystała z nieco zmodyfikowanej wersji tego działa. Inne pojazdy, które były uzbrojone w te armaty, to Grille oraz 15 cm sIG 33/2 SF auf Jagdpanzer 38(t).

Dodatkowo, armata ta była częścią uzbrojenia działa pancernego Sturminfanteriegeschütz 33B.

Historia

Prace nad ciężkim działem piechoty kal. 15 cm, które miało uzupełniać lekkie działo 7,5 cm leIG 18, rozpoczęto w Niemczech w zakładach Rheinmetall pod koniec lat 20. XX wieku, w ramach procesu remilitaryzacji kraju. Rzeczywisty kaliber, zgodnie z typową dla niemieckiej artylerii praktyką, wynosił 149,1 mm. Działo zostało przyjęte do uzbrojenia w 1933 roku pod oznaczeniem 15 cm schweres Infanteriegeschütz 33 (ciężkie działo piechoty wzór 33), w skrócie: sIG 33. Było to pierwsze działo piechoty o tak dużym kalibrze na świecie, co zapewniało niemieckim pułkom piechoty przewagę w zakresie organicznej artylerii stromotorowej ciężkiego kalibru.

Produkcję tych dział rozpoczęto według różnych źródeł w latach 1933 lub 1936. Koszt jednego działa wynosił 20 450 marek. Oprócz zakładów Rheinmetall, w trakcie wojny ich produkcję rozpoczęły również firmy AEG oraz czeskie zakłady Böhmische Waffenfabrik w Strakonicach. Działo było holowane przez zaprzęg sześciokonny lub ciągnik artyleryjski. Wersja przystosowana do ciągu motorowego różniła się kołami i ważyła więcej: 1800 kg w położeniu bojowym oraz 1825 kg w marszowym, w porównaniu do 1680 kg i 1700 kg dla wersji konnej.

W 1939 roku w armii niemieckiej znajdowało się 450 dział sIG 33. Były one używane głównie w 51 dywizjach I oraz II fali mobilizacyjnej, po dwa działa w kompanii dział piechoty pułku (sześć w dywizji). W miarę postępu wojny zaczęto je także wprowadzać do innych dywizji, w tym zmotoryzowanych i pancernych. Na 1 grudnia 1944 roku armia niemiecka wciąż dysponowała 1183 działami sIG 33.