15 cm Kanone 16
15 cm Kanone 16 to niemiecka ciężka armata polowa o dużym zasięgu, wyposażona w lufę o kalibrze 149 milimetrów. Była używana w końcowej fazie I wojny światowej oraz na początku II wojny światowej.
Do roku 1916 Armia Cesarstwa Niemieckiego nie dysponowała odpowiednią artylerią dalekosiężną. W tym czasie na froncie zachodnim stosowano głównie improwizowane rozwiązania, korzystając z armat okrętowych oraz dział obrony wybrzeża, które umieszczano na różnorodnych podwoziach. W 1916 roku podjęto decyzję o konieczności opracowania armat dedykowanych do tego celu. W rywalizacji wzięły udział zakłady Krupp oraz Rheinmetall AG. Obydwa projekty nosiły tę samą nazwę: 15 cm Kanone 16 (K 16), a ich konstrukcje były niemal identyczne, jednak ostatecznie triumfowała wersja zaprojektowana przez Kruppa.
K 16, z wyjątkiem wyjątkowo długiej lufy (ponad 42 kalibry), była konstrukcją tradycyjną. Ze względu na dużą wagę, transportowano ją w dwóch segmentach – osobno lufę i łoże.
Ta armata była jedną z najlepszych na ówczesnym polu bitwy. Jej zasięg wynoszący około 22 kilometrów pozwalał na atakowanie wielu celów znajdujących się daleko za linią frontu. Jedynie najcięższe działa Ententy mogły z nią konkurować w wymianie ognia. Mimo znacznej wagi, K 16 była znacznie łatwiejsza w transporcie niż brytyjskie i francuskie armaty o podobnych parametrach.
Po zakończeniu I wojny światowej, większość wyprodukowanych armat tego typu została przekazana jako reparacje wojenne do różnych krajów Europy Zachodniej. Najwięcej egzemplarzy otrzymała Belgia, lecz część z nich pozostała w rękach niemieckich i była wykorzystywana na początku II wojny światowej, w tym podczas inwazji na Polskę we wrześniu 1939 roku.
Linki zewnętrzne:
Opis armaty w serwisie Landships II (ang.)
