14 seksistowskich piosenek

14 seksistowskich piosenek

„14 seksistowskich piosenek” to album muzyczny zespołu Anti Dread, który został wydany w 2003 roku przez wytwórnię Jimmy Jazz Records. Muzyka zawarta na tym albumie zalicza się do gatunku punk rock, z elementami stylu street punk/oi! oraz rock and roll. To był debiutancki album tej grupy.

Historia

Zespół Anti Dread powstał w 2003 roku w Szczecinie. Pod koniec tego samego roku, wytwórnia Jimmy Jazz Records wydała ich pierwszy album, zatytułowany „14 Seksistowskich Piosenek”. Nagrania odbyły się w studiu nagraniowym Elvis Van Tomato w Warszawie.

Album został nagrany i wydany w czasie, gdy skład zespołu nie był ujawniony publiczności. Wiadomo było tylko, że grupa składa się z pięciu członków, a muzycy występowali niemal w anonimowości. Nawet w wywiadach, na pytanie dotyczące składu, odpowiedzi były zazwyczaj niejasne. Na przykład jeden z członków zespołu stwierdził: „Chcemy też zostać tajemniczymi Don Pedrami, aspirujemy do wielu tytułów…”. Z dostępnych informacji można było jedynie dowiedzieć się o instrumentach, jakimi się posługują. Taka strategia tajemniczości została porzucona w późniejszym okresie działalności zespołu. Muzycy twierdzą, że nie było to ich intencją, a jedynie chęcią sprawdzenia, co przyniesie takie podejście. Długotrwałe granie incognito było niemożliwe, zwłaszcza biorąc pod uwagę koncerty i rozpoznawalność członków zespołu, którzy byli znani z innych grup.

Drugi album zespołu ukazał się na początku 2005 roku i nosił tytuł „Jeszcze Więcej Seksistowskich Piosenek”.

Tytuł i kontrowersje

Tytuł albumu „14 Seksistowskich Piosenek” odnosi się do liczby utworów na płycie. Dalsza część tytułu wiąże się z kontrowersjami dotyczącymi oskarżeń o seksizm, zarówno w kontekście działalności zespołu Anti Dread, jak i innych grup, w których grali niektórzy członkowie, w tym The Analogs. Na przykład jeden z muzyków skomentował te zarzuty słowami: „Lubimy dziewczyny, niektórym to wystarczy, żeby nas okrzyczeć seksistami. Chcieliśmy ich uprzedzić i okrzyknęliśmy się sami. Niech wymyślą coś innego.” Zauważył również, że interesowanie się dziewczynami nie jest niczym złym. Lider zespołu podkreśla, że na bardziej zaangażowanej części sceny punk, każde wspomnienie o kobietach traktowane jest jako seksizm, co prowadzi do tego, że teksty dotyczące kobiet w utworach punkowych z lat 77 czy skinhead są automatycznie uznawane za seksistowskie. Kontrowersje te były częściowo wynikiem działań feministek przeciwko zespołowi The Analogs, który przez pewien czas był postrzegany jako przeciwnik feministek i ekologów, a jak przyznaje lider Anti Dread, sami muzycy wówczas podsycali te napięcia i dobrze się przy tym bawili.

Skład zespołu

Album został nagrany w składzie:

  • Paweł „Piguła” Czekała: gitara, wokal (wspierający, chórki), produkcja
  • Błażej Halski: gitara, wokal (wspierający, chórki)
  • Paweł „Dmuchacz” Boguszewski: perkusja
  • Piotr Półtorak: wokal
  • Dariusz „Kefir” Śmietanka: gitara basowa

Gościnnie na instrumentach klawiszowych wystąpił „Kolarz”.

Utwory

Covery

Na albumie znajdują się covery utworów następujących artystów:

  • Eddy Grant, w wersji The Clash („Police On My Back” – „Policja Na Plecach”)
  • Sex Pistols („Pretty Vacant” – „Piękni i Puści”)
  • Skrewdriver („Antisocial” – „Antysocjal”)

Muzyka i teksty

Debiutancki album Anti Dread „14 Seksistowskich Piosenek” jest uważany przez krytyków i samych muzyków za reprezentujący nurt punk rocka. Styl muzyczny nawiązuje do punk’77, z wyraźnymi wpływami street punk/oi oraz rock and roll. Z tego powodu porównywany jest do zespołów takich jak The Vibrators, The Lurkers, Angelic Upstarts, The Boys, The Undertones oraz Bulbulators. Muzycy chcieli być odbierani w podobnym stylu do The Undertones, Ramones, The Clash i Sex Pistols.

W tekstach przeważają tematy związane z relacjami damsko-męskimi, miłością, przemocą, życiem ulicznym oraz zabawą, bez zagłębiania się w jakiekolwiek ideologie, w lekki sposób.

Odbiór i opinie

Opinie na temat tego albumu są przeważnie pozytywne. Recenzenci wskazują, że zawiera on dobre piosenki z chwytliwymi refrenami, sprawnymi chórkami i udanymi solówkami. Jest to muzyka prosta, odzwierciedlająca styl życia muzyków, a zwłaszcza punk rock, który sami lubią. Krytycy zauważają, że muzyka na tym debiutanckim albumie jest ostrzejsza i bardziej street punkowa niż w późniejszych nagraniach, co jak wyjaśnili muzycy, było zgodne z ich nowymi pomysłami na przyszłe albumy. Niektórzy oceniali go jako najbardziej melodyjny i przebojowy album w historii zespołu, z muzyką i tekstami idealnie pasującymi do klimatu Anti Dread.

Kontrowersje związane z utworem Antysocjal

Jednym z utworów na albumie jest „Antysocjal”, będący coverem „Antisocial” zespołu Skrewdriver. Sam wybór tego utworu budzi kontrowersje, zwłaszcza w kręgach lewicowych. Muzycy podkreślają, że utwór ten pochodzi z ich pierwszej płyty, kiedy to byli jedynie punk rockową kapelą, niezwiązaną jeszcze z ideologią prawicową, Rock Against Communism czy innymi skrajnie prawicowymi poglądami. Przekaz utworu nie ma żadnych cech tego typu. Niektórzy interpretują ten utwór jako prowokację.

Przypisy

Bibliografia

  • Anti Dread [online], last.fm, 20 marca 2009 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  • Anti Dread [online], Rate Your Music [dostęp 2024-07-19] (pol.).
  • Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Archiwum Polskiego Rocka [dostęp 2024-07-19] (pol.).
  • Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Discogs, Master Release Code: [m3189486] [dostęp 2024-07-17] (ang.).
  • Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Discogs, Release Code: [r27855651] [dostęp 2024-07-17] (ang.).
  • Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Discogs, Release Code: [r4900763] [dostęp 2024-07-17] (ang.).
  • Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], getsongkey.com [dostęp 2024-08-26] (ang.).
  • Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], spirit-of-rock.com [dostęp 2024-08-26] (ang.).
  • Anti Dread – 14 Seksistowskich Piosenek [online], Spotify [dostęp 2024-08-23] (ang.).
  • Anti Dread – Jeszcze Więcej Seksistowskich Piosenek [online], Archiwum Polskiego Rocka [dostęp 2024-07-19] (pol.).
  • Anti Dread – Jeszcze Więcej Seksistowskich Piosenek [online], Discogs, Release Code: [r4370416] [dostęp 2024-07-17] (ang.).
  • Anti Dread – Zestaw Do Samobójstwa [online], rockmetalshop.pl, Release Code: [r5056114] [dostęp 2024-08-26] (ang.).
  • RafałR. Babraj RafałR., Kortowiada 2013. Happysad, Bethel, Zabili Mi Żółwia i Anti Dread! [online], naszemiasto.pl; Polska Press Sp. z o.o., 19 marca 2013 [dostęp 2024-08-20] (pol.).
  • Bezkoc, Anti Dread – 14 seksistowskich piosenek … CD, MariuszM. Prokulski (red.), „Pasażer” (1/2004 (#18, zima/wiosna 2004)), Dębica: wydawnictwo „Pasażer”, 2004, s. 95-96, ISSN 1509-7374, fanzin hard core / punk; Recenzje.
  • Bezkoc, Anti Dread – Jeszcze więcej seksistowskich piosenek, MariuszM. Prokulski (red.), „Pasażer” (1/2005 (#20, lato/jesień 2005)), Dębica: wydawnictwo „Pasażer”, 2005, s. 105, ISSN 1509-7374, fanzin hard core / punk; Recenzje.
  • Bezkoc, Anti Dread, rządzą nami hormony, „Pasażer” (1/2006 (#21, wiosna/lato 2006)), Dębica: PASAŻER, 2006, s. 46-47, ISSN 1509-7374, fanzin hard core / punk; Wywiad z Pigułą – gitara, teksty, Rudym – wokal.
  • AndrzejA. Kuspiel AndrzejA., Anti Dread 14 seksistowskich piosenek [online], Jimmy Jazz Records [dostęp 2024-08-21] (pol.).
  • AndrzejA. Kuspiel AndrzejA., Anti Dread Wszyscy jesteśmy lesbijkami, Zdzisław „Dzidek”Z.„D.” Jodko (red.), „Garaż” (2/2007 (#26)), Szczecin: Jimmy Jazz Records, 2007, s. 40-41, ISSN 1429-3765, listopad 2007.
  • DominikD. Pyrzyna DominikD., Anti Dread, Punk Rock 77, Zdzisław „Dzidek”Z.„D.” Jodko (red.), „Garaż” (#22), Jimmy Jazz Records, 2005, s. 3-5, ISSN 1429-3765, 77 stycznia, zima/wiosna 2005; wywiad z Piotrusiem (wokal) i Pawłem (gitara).
  • Skoda, Anti Dread, Zdzisław „Dzidek”Z.„D.” Jodko (red.), „Garaż” (#20), Szczecin: Jimmy Jazz Records, 2003, s. 39, ISSN 1429-3765, 33 listopada / jesień 2003; Wywiad z gitarzystą Anti Dread.
  • ArturA. Sobiela ArturA., TomaszT. Sikora TomaszT., Narodowy spis zespołów, Kraków: Wydawnictwo Ha!art, 2022, ISBN 978-83-66571-69-3 (pol.).