14 Dywizja Pancerna (ros. 14-я танковая дивизия) była radziecką dywizją pancerną, która działała w czasie II wojny światowej.
Dywizja została utworzona w czerwcu 1940 roku na podstawie 55 Brygady Czołgów Lekkich. Po wybuchu wojny z III Rzeszą i jej sojusznikami 22 czerwca 1941, 14 DPanc. weszła w skład 7 Korpusu Zmechanizowanego 20 Armii, biorąc udział w jego obronie. W trakcie walk pod Witebskiem, porucznik Jakow Dżugaszwili, syn Józefa Stalina, został wzięty do niewoli przez Niemców. Dżugaszwili dowodził baterią w 14 pułku haubic, który należał do 14 DPanc. Rozformowanie dywizji miało miejsce 19 sierpnia 1941, a jednostki wchodzące w jej skład zostały włączone do innych formacji.
Dowódcy 14 Dywizji Pancernej
płk Andriej Sztiewniew (1940 – 22 czerwca 1941),
płk Iwan Wasiljew (23 czerwca 1941 – 29 sierpnia 1941).
Przypisy
Bibliografia
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitler uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
- Andrew Nagorski: Największa bitwa Moskwa 1941-1942. Stalin, Hitler i rozpaczliwa walka o Moskwę, która zmieniła bieg drugiej wojny światowej. Poznań: 2008. ISBN 978-83-7510-100-3.