14 Dywizja Kawalerii (ros. 14-я кавалерийская дивизия) – jednostka taktyczna kawalerii Armii Czerwonej w okresie wojny domowej w Rosji oraz wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Dywizja została utworzona na przełomie stycznia i lutego 1920 roku, głównie z ochotników, i weszła w skład 1 Armii Konnej dowodzonej przez Siemiona Budionnego. Wzięła udział w walkach przeciwko Siłom Zbrojnym Południa Rosji pod dowództwem Antona Denikina. Od maja 1920 toczyła walki z oddziałami polskimi, uczestnicząc w przełamaniu frontu polskiego w rejonie Samhorodka. Brała udział w bitwach pod Równem oraz Brodami i Beresteczkiem. 14 sierpnia pokonała polską 1 Dywizję Jazdy pod Chołojowem. Po przegranych starciach pod Zamościem i Komarowem dywizja straciła na znaczeniu na froncie.
Żołnierze dywizji
Dowódcy dywizji
Grigorij Maslakow (30 stycznia–10 marca 1920 r.)
Jakow Lewda (p.o. 10–27 marca 1920 r.)
Aleksiej Polakow (p.o. 27 marca – 21 kwietnia 1920)
Aleksandr Parchomienko (od 21 IV 1920 – 3 I 1921)
Komisarze
German Bugaj (26 lutego – 16 marca 1920)
Jakow Blioch (16 marca – 23 kwietnia 1920)
Grigorij Dżian (23 kwietnia – 29 czerwca 1920)
Winokurow (29 czerwca – 3 sierpnia 1920)
Rawikowicz (3 – 21 sierpnia 1920)
Jefim Lewin (p.o. 21 sierpnia – 17 grudnia 1920)
Dmitrij Suszkin (17 grudnia 1920 – ?)
Struktura organizacyjna
Struktura dywizji w pierwszej fazie walk na Ukrainie:
Dowództwo 14 Dywizji Kawalerii
1 Brygada Jazdy 14 DK
79 pułk kawalerii
80 pułk kawalerii
2 Brygada Jazdy 14 DK
81 pułk kawalerii
82 pułk kawalerii
3 Brygada Jazdy 14 DK
83 pułk kawalerii
84 pułk kawalerii
Przypisy
Bibliografia
Mieczysław Biernacki: Działania Armji Konnej Budionnego w kampanji polsko-rosyjskiej 1920 r. 26 V-20 VI 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1924.
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.