14 Dywizja Flak (niem. 14. Flak-Division) to niemiecka jednostka artylerii przeciwlotniczej, która działała w czasie II wojny światowej.
Jednostka została założona w lipcu 1942 roku w Lipsku, aby zastąpić 2 Dywizję Flak, która została wysłana na front wschodni. Jej głównym celem było zapewnienie obrony przeciwlotniczej w rejonie Halle – Leipzig – Zeitz. W miarę postępu działań Armii Czerwonej, niektóre pododdziały dywizji brały udział w obronie miast takich jak Halle, Lipsk oraz Dessau. Sztab, wraz z niewielką liczbą oddziałów zmotoryzowanych, został przeniesiony do Meklemburgii (Hagenow, Schwerin), gdzie zastał go koniec wojny.
Skład bojowy dywizji (1944)
- 33 pułk Flak (Flak-Regiment 33 (Flakgruppe Halle-Leuna))
- 90 pułk Flak (Flak-Regiment 90 (Flakgruppe Leipzig))
- 120 pułk Flak (Flak-Regiment 120 (Flakgruppe Böhlen-Zeitz))
- 138 pułk Flak (Flak-Regiment 138 (Flakgruppe Dresden))
- 140 pułk Flak (Flak-Regiment 140 (Flakgruppe Thüringen))
- 73 pułk reflektorów Flak (Flakscheinwerfer-Regiment 73 (Flakscheinwerfergruppe Leipzig))
- 134 lotniczy batalion łączności (Luftnachrichten-Abteilung 134)
Dowódcy dywizji
- Generalleutnant Walter Feyerabend (od 2 lutego 1942)
- Generalleutnant Rudolf Schulze (od 1 grudnia 1942)
- Generalmajor Adolf Gerlach (od 15 maja 1944)
- Oberst Max Hecht (w maju 1944)
- Generalmajor Adolf Gerlach (ponownie w maju 1944)
- Oberst Müller (w 1945)
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9. Brak numerów stron w książce
Leksykon Wehrmachtu