139 Dywizja Strzelecka
139 Dywizja Strzelecka (ros. 139-я стрелковая дивизия) to związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.
Jednostka ta została utworzona w sierpniu 1939 roku.
Wzięła udział w kampanii wrześniowej w ramach 24 Korpusu Strzeleckiego. Następnie brała udział w wojnie radziecko-fińskiej.
Rozformowanie 139 Dywizji Strzeleckiej miało miejsce 28 sierpnia 1945 roku.
Dowódcy dywizji
- płk Nikołaj Bielajew (w 1939 roku)
- gen. mjr Pawieł Poniedielin
Struktura organizacyjna
W 1939 roku dywizja składała się z:
- 364 pułku strzeleckiego
- 609 pułku strzeleckiego
- 718 pułku strzeleckiego
- 354 pułku artylerii lekkiej
- 430 samodzielnego batalionu czołgów
- 237 dywizjonu przeciwpancernego
- ? dywizjonu artylerii przeciwlotniczej
- 162 batalionu rozpoznawczego
- 195 batalionu saperów
- 271 batalionu łączności
- 220 batalionu medyczno-sanitarnym
- 184 kompanii przeciwchemicznej
- 120 batalionu transportowego
- 137 kompanii remontowej
- piekarni polowej
- 190 szpitala weterynaryjnego
- 465 stacji poczty polowej
Przypisy
Bibliografia
Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2007. ISBN 978-83-05-13506-1.
Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.