133 eskadra myśliwska (133 em) – to jednostka lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Historia
133 eskadra myśliwska została utworzona na podstawie rozkazu L.dz. 2446/tjn. org. Ministra Spraw Wojskowych z dnia 7 lipca 1933 roku. Jej godłem był stylizowany biały kruk. Jednostka została zorganizowana na lotnisku Ławica w Poznaniu, jako część III dywizjonu myśliwskiego 3 pułku lotniczego. Eskadra otrzymała samoloty PWS-10 z 131 em.
W dniu 8 lipca 1934 roku podczas wykonywania lotu zginął kpr. pil. Jerzy Walentiej.
Wiosną 1935 roku eskadra została przezbrojona w samoloty PZL P-7a. W październiku 1937 roku jednostka została rozformowana, a personel wraz z samolotami przeniesiono na lotnisko Skniłów, gdzie utworzyli 162 eskadrę myśliwską.
Dowódcy eskadry
- por. pil. Eugeniusz Zygmunt Sączewski (1933-1934)
- por. pil. Feliks Gazda (od 13 maja 1934)
- por. pil. Tadeusz Jeziorowski (od 15 IX 1937)
Bibliografia
Krzysztof Hoff: Skrzydła Niepodległej. O wielkopolskim lotnictwie w okresie Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, 2005. ISBN 83-921347-0-2.
Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.