130 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej
130 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (130 paplot) to jednostka artylerii przeciwlotniczej wchodząca w skład Ludowego Wojska Polskiego.
Zgodnie z rozkazem Nr 0056/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 marca 1949 roku, 11 Dywizja Piechoty została przekształcona w 11 Zmotoryzowaną Dywizję Piechoty. W ramach tej dywizji planowano utworzenie 15 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej (JW 4148). Jednostka miała być zorganizowana w Żaganiu według etatu Nr 5/50, obejmującego 351 żołnierzy. Do połowy 1950 roku proces formowania dywizjonu nie został jeszcze rozpoczęty.
Zarządzeniem Nr 0055/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 czerwca 1950 roku, 11 Zmotoryzowana Dywizja Piechoty została przeformowana w 11 Dywizję Zmechanizowaną. W ramach niej sformowano 15 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej (JW 4148), który został zorganizowany w Żaganiu, w koszarach przy ulicy Dworcowej, według etatu Nr 5/72, na który składało się 346 wojskowych oraz 6 pracowników kontraktowych. Proces formowania dywizjonu miał być zakończony do 1 października 1950 roku.
Zgodnie z rozkazem Nr 0056/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 września 1955 roku, na bazie 15 daplot utworzono 130 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (JW 4148). Pułk został zorganizowany do 20 grudnia 1955 roku, według etatu Nr 5/169, obejmującego 426 wojskowych i 12 pracowników kontraktowych. Dowództwo pułku objął kapitan Michał Humenny.
Przypisy
Bibliografia
- Wiesław W. Chłopek, 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Żary: Wydawnictwo „Chroma”, 2005, ISBN 83-922412-3-1, OCLC 69492866. Brak numerów stron w książce.
- Paweł P. Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, ISBN 83-88542-53-2, OCLC 830528040. Brak numerów stron w książce.